ေမတၱာေပါင္းကူးတံတား
Tuesday, May 25, 2010
photo from Here
သိပ္ကို ျပန္႕ျပဴး က်ယ္၀န္းလွတဲ႕ ေျမဧကက်ယ္ၾကီး တစ္ခုတည္းေပၚက မလွမ္းမကမ္းစီမွာ တစ္ေယာက္တစ္အိမ္ ေဆာက္ျပီး အတူတကြ စည္းစည္းလံုးလံုး ခ်စ္ခ်စ္ခင္ခင္ ေနထိုင္လာတဲ႕ ညီအစ္ကို ၂ဦး ရွိၾကပါတယ္.. တစ္ေန႕မွာေတာ႕ ညီအစ္ကို၂ေယာက္ဟာ ကိစၥေလးတစ္ခုနဲ႕ ခြန္းၾကီး၊ ခြန္းငယ္ စကားမ်ား ၾကပါေတာ႕တယ္ သူတို႕၂ေယာက္ ခုလို စကားမ်ားၾကတာဟာ ႏွစ္ေပါင္း ၄၀အတြင္းမွာ ပထမဦးဆံုး အၾကိမ္လဲ ျဖစ္ပါတယ္.. ယခင္တုန္းကေတာ႕ ညီအစ္ကို၂ဦးဟာ တစ္ဦးရဲ႕ စက္ကိရိယာ၊ တစ္ဦးရဲ႕ ျခံလုပ္ငန္း အသံုးအေဆာင္၊ အိမ္အသံုးအေဆာင္ စတဲ႕ပစၥည္း အားလံုးကို အဆီးအတားမရွိ၊ ျပႆနာမရွိ တစ္ဦးနဲ႕တစ္ဦး မွ်ေ၀ သံုးစြဲလာခဲ႕ၾကတာပါ.. တကယ္တမ္းေတာ႕ စျဖစ္ၾကတာက ဘာမွမျဖစ္ေလာက္တဲ႕ အေသးအမႊား ကိစၥေလးကေန တစ္ေျဖးေျဖး ၾကီးက်ယ္လာျပီး တစ္ေယာက္နဲ႕ တစ္ေယာက္ မခံႏိုင္စရာ စကားလံုးမ်ားနဲ႕ ထိုးႏွက္ၾကရင္း ျပင္းထန္တဲ႕ ပဋိပကၡကို ကူးေျပာင္းသြားတာ တစ္ေယာက္နဲ႕တစ္ေယာက္ မေခၚမေျပာႏိုင္ ျဖစ္သြားရပါျပီ။ ညီအစ္ကို ၂ဦးရဲ႕ ႏွစ္ေပါင္း၄၀ၾကာ ခ်စ္ခင္ရင္းႏွီွးမႈ၊ ယံုၾကည္အားကိုးမႈတို႕ဟာ ျပိဳကြဲသြားျပီ ျဖစ္ပါတယ္..
ဒီလို စကားမ်ားျပီး မေခၚမေျပာျဖစ္ေနတာ လေပါင္းမ်ားစြာၾကာျပီးတဲ႕ မနက္ခင္းတစ္ခုမွာ တစ္စံုတစ္ဦးက အစ္ကိုျဖစ္သူရဲ႕ အိမ္တံခါးကို လာေခါက္ပါတယ္.. တံခါးကို ဖြင္႕ၾကည္႕လိုက္ခ်ိန္မွာေတာ႕ ပုခံုးထက္မွာေတာ႕ လက္သမား အသံုးအေဆာင္ ကိရိယာေတြကို လြယ္ပိုးထားတဲ႕ လူတစ္ေယာက္ အိမ္ေပါက္၀မွာ ရပ္ေနပါတယ္.. သူက “ကၽြန္ေတာ္ ေန႕စားအလုပ္တစ္ခု ရွာေနတာပါ.. ရက္အနည္းငယ္ေလာက္ ကၽြန္ေတာ္လုပ္ႏိုင္မဲ႕ ထိုက္သင္႕တဲ႕ အလုပ္ေလးမ်ား ခင္ဗ်ားဆီမွာ ရွိေနမလားဗ်ာ” လို႕ ေမးလာပါတယ္..
“ေအာ္ ရွိပါတယ္.. ခင္ဗ်ားအတြက္ အလုပ္တစ္ခု က်ဳပ္ဆီမွာ ရွိပါတယ္.. ဒီမွာ ၾကည္႕ပါဗ်ာ.. က်ဳပ္တို႕ျခံၾကီးရဲ႕ အလယ္မွာ စီးေနတဲ႕ စမ္းေခ်ာင္းတစ္ခုကို ခင္ဗ်ား ျမင္တယ္မဟုတ္လား.. စမ္းေခ်ာင္းတစ္ဘက္က အိမ္ပိုင္ရွင္က က်ဳပ္ျခံနီးနားခ်င္းေပါ႕ဗ်ာ.. အရွင္းဆံုးေျပာရရင္ က်ဳပ္ရဲ႕ညီလဲျဖစ္ပါတယ္.. အရင္ကေတာ႕ ဒီေနရာဟာ စိမ္းလန္းစိုေျပတဲ႕ ျမက္ခင္းျပင္ၾကီး ရွိခဲ႕တာေပါ႕.. လြန္ခဲ႕တဲ႕ ရက္ေတြမွာ က်ဳပ္ညီက ဘူဒိုဇာေတြနဲ႕ ေျမၾကီးကို တူးေဖာ္ျပီး ျမစ္ကေနျပီး ေရေတြကို စီးဆင္းလာႏိုင္ဖို႕ ေခ်ာင္းတစ္ခု ေဖာက္ပစ္လိုက္ေတာ႕ ဒီေနရာဟာ အခု ခင္ဗ်ား ျမင္သလို က်ဳပ္တို႕ ၂ေယာက္ရဲ႕ အိမ္၂အိမ္ၾကားမွာ စမ္းေခ်ာင္းေလးတစ္ခု ျဖစ္လာရျပီေလ.. လုပ္ပါေစ.. သူလုပ္သလို က်ဳပ္ဘက္ကလည္း ျပန္လုပ္ဖို႕ ၀န္မေလးဘူးဆိုတာ သူသိေအာင္ ျပရမယ္.. ဟိုနားမွာ ခင္ဗ်ားေတြ႔လား.. သစ္သားပံုၾကီးတစ္ခု .. အဲဒီ သစ္သားေတြနဲ႕ စမ္းေခ်ာင္းေဘးနား ကပ္ျပီး က်ဳပ္အတြက္ ၈ေပအျမင္႕ရွိတဲ႕ ျခံစည္းရိုးတစ္ခု ခင္ဗ်ား ကာေပးရမယ္.. ဒါဆို က်ဳပ္ ဟိုဘက္အျခမ္းကို လံုး၀မျမင္ႏိုင္ေတာ႕ဘူး.. က်ဳပ္ညီမ်က္ႏွာကိုလဲ က်ဳပ္ကမေတြ႔ခ်င္ေတာ႕ဘူး…” လို႕ အစ္ကိုၾကီး ျဖစ္သူက လက္သမားကို ေျပာလိုက္ပါတယ္..
ဒီေတာ႕ လက္သမားဟာ “ေကာင္းပါျပီ.. အေျခအေနကို ကၽြန္ေတာ္ နားလည္ပါျပီ.. ကၽြန္ေတာ႕ကို ရိုက္ဖို႕ သံနဲ႕ တူ ေပးပါ.. ခင္ဗ်ားျဖစ္ေစခ်င္တဲ႕ အတိုင္း အေကာင္းဆံုး ကၽြန္ေတာ္ ေဆာင္ရြက္ေပးပါမယ္.. စိတ္ခ်ပါခင္ဗ်ာ..” လို႕ေျပာပါတယ္..
ဒါနဲ႕ အစ္ကိုၾကီးဟာ လက္သမားကို လိုအပ္တဲ႕ သံနဲ႕ ပစၥည္း ကိရိယာေတြ ထုတ္ေပးျပီးတာနဲ႕ ကိစၥတစ္ခုနဲ႕ ျမိဳ႕ထဲကို ထြက္သြားစရာ ရွိတာေၾကာင္႕ ညေနေစာင္းမွ ျပန္ေရာက္မဲ႕အေၾကာင္းေျပာျပီး အိမ္ကေန ထြက္သြားခဲ႕ပါတယ္.. သူထြက္သြားတာနဲ႕ လက္သမားဟာ သူ႕အလုပ္ကို စျပီး လုပ္ပါေတာ႕တယ္.. လိုအပ္တဲ႕ သစ္ေတြ ျဖတ္ေတာက္ တိုင္းတာတယ္.. တိုင္စိုက္ဖို႕ ေျမၾကီးေတြ တူးဆြတယ္၊ သံေတြရိုက္တယ္ သူလုပ္စရာရွိတာကို တစ္ေန႕လံုး မနားမေန လုပ္ပါေတာ႕တယ္.
-----------------------------------------။
ညေနေစာင္း ေန၀င္ခါနီးမွာ အစ္ကုိၾကီးျဖစ္သူ ျပန္ေရာက္လာခ်ိန္မွာေတာ႕ လက္သမားဟာ သူ႕အလုပ္ေတြကို လက္စသပ္လို႕ ျပီးစီးေနျပီ ျဖစ္ပါတယ္.. ၈ေပအျမင္႕ ျခံစည္းရိုးကို ေတြ႔ရဖို႕ ေမွ်ာ္လင္႕ထားတဲ႕ အစ္ကိုၾကီးဟာ လက္သမား တစ္ေနကုန္ လုပ္ထားတဲ႕ အရာကို ျမင္လိုက္ေတာ႕ သူ႕ရဲ႕ မ်က္လံုးေတြ ျပဴးက်ယ္ကုန္ျပီး ပါးစပ္အေဟာင္းသား ျဖစ္သြားပါေတာ႕တယ္..
သူခိုင္းထားတဲ႕ေနရာမွာ ဘာျခံစည္းရိုးမွ ကာရံထားတာ မေတြ႔ရဘဲ သူတို႕ ညီအစ္ကို၂ေယာက္ရဲ႕ အိမ္နဲ႕ ယာေျမေတြကို အလယ္ကေန ပိုင္းျခားထားတဲ႕ စမ္းေခ်ာင္းေလးေပၚမွာေတာ႕ တံတားေလးတစ္စင္းကို ေတြ႔လိုက္ရပါတယ္. တံတားေလးက ေသေသသပ္သပ္ လွလွပပေလးနဲ႕ စမ္းေခ်ာင္းတစ္ဘက္တစ္ခ်က္စီကို ေပါင္းကူးေပးထားတဲ႕ ခ်စ္စရာတံတားေလးပါဘဲ.. တံတားရဲ႕ ဟိုမွာဘက္ဆီမွာေတာ႕ သူ႕ရဲ႕ညီ.. သူ႕ညီက လက္ကို ဆန္႕တန္းကာ ဟိုတစ္ဘက္ျခမ္းကေန တံတားေပၚကို တစ္ေျဖးေျဖး ေလွ်ာက္လွမ္းလို႕လာပါတယ္..
ညီအစ္ကို ၂ေယာက္ဟာ တစ္ဘက္တစ္ခ်က္ဆီကေန ေလွ်ာက္လာၾကရင္း တံတားအလယ္ေခါင္မွာ ဆံုမိၾကပါတယ္.. ဒီေတာ႕မွ စကားမေျပာတာ၊ တစ္ဦးမ်က္ႏွာ တစ္ဦး မၾကည္႕တာ အေတာ္ၾကာေနျပီ ျဖစ္တဲ႕ ညီအစ္ကို ၂ေယာက္သား တစ္ေယာက္ကိုတစ္ေယာက္ အားရပါးရ ေပြ႕ဖက္လိုက္ၾကပါတယ္.. တစ္ေယာက္ အမွားကို တစ္ေယာက္က ေတာင္းပန္ၾကရင္း ခ်စ္ၾကည္ ျငိမ္းခ်မ္းေရးကို ျပန္လည္ ရရွိ သြားၾကပါေတာ႕တယ္.. စကားေျပာေနၾကရင္း လက္သမားကိုသတိရလို႕ ၾကည္႕လိုက္ေတာ႕ လက္သမားဟာ သူလာတုန္းက ပုခံုးမွာ လြယ္ပိုးခဲ႕တဲ႕ အိတ္ကို ေကာက္ျပီးထမ္းကာ ထြက္ခြာသြားေတာ႕မဲ႕ ပံုရတာေၾကာင္႕ အစ္ကိုၾကီးက “မသြားပါနဲ႕ဦးဗ်ာ .. က်ဳပ္တို႕နဲ႕ အတူ ရက္နည္းနည္းေလာက္ ေနပါဦး.. က်ဳပ္မွာ ခင္ဗ်ားကို အပ္စရာ တစ္ျခားအလုပ္ေတြ အမ်ားၾကီးရွိပါေသးတယ္.. ” လို႕ေျပာလိုက္ေတာ႕ လက္သမားၾကီးက “ကၽြန္ေတာ္ ေနခ်င္ပါတယ္.. အခုေတာ႕ ခင္ဗ်ားတို႕ ရင္ထဲက အမုန္းတရားေတြ၊ အာဃာတေတြကို ဒီေပါင္းကူးတံတားက ေခ်ဖ်က္ေပးလိုက္ျပီမို႕ ကၽြန္ေတာ္ တာ၀န္ေက်ပါျပီ.. လိႈက္လဲွ၀မ္းသာလဲ ခံစားရပါျပီ. ဒါေပမဲ႕ တစ္ျခားလူေတြအတြက္ အခုလို ေပါင္းကူးတံတားေတြ ေနာက္ထပ္အမ်ားၾကီး ေဆာက္ရဦးမွာမို႕ ကၽြန္ေတာ္ သြားရပါဦးမယ္..” လို႕ေျပာျပီး သူ႕အိတ္ကုိ ထမ္းကာ ညီအစ္ကို ၂ဦးေရွ႕ကေန ထြက္ခြာသြားပါေတာ႕တယ္.။
--------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------။
ကၽြန္မကေတာ႕ ညီအစ္ကို၂ေယာက္အတြက္ လက္သမားေဆာက္ေပးခဲ႕တဲ႕ တံတားေလးကို ေမတၱာ ေပါင္းကူးတံတားလို႕ နံမည္ေပးလိုက္ ခ်င္ပါတယ္.. လူတိုင္းလူတိုင္း မွာလည္း ရင္ထဲက အမုန္းေတြ၊ အျငိဳးေတြ၊ အာဃာတေတြ ေျဖေဖ်ာက္ၾကျပီး ေမတၱာေပါင္းကူးတံတားေလး တည္ေဆာက္ႏိုင္မယ္ဆိုရင္ သာယာလွပတဲ႕ ေလာကလူ႕ေဘာင္ကို တည္ေဆာက္ ႏိုင္ၾကမွာပါေနာ္.. ေပါင္းကူးတံတား တည္ေဆာက္ေပးတဲ႕ လက္သမားလို လူမ်ိဳးေတြလဲ ဒီကမၻာေလာကၾကီးမွာ အမ်ားအျပား လိုအပ္လွပါတယ္ေလ။ ဒီလို လူမ်ိဳးေတြသာ မ်ားလာမယ္ဆိုရင္ စစ္မက္ကင္းျပီး ျငိမ္းခ်မ္းတဲ႕ ကမၻာၾကီး ျဖစ္လာမယ္လို႕ ေမွ်ာ္လင္႕မိပါတယ္ရွင္။
Chuck Crenshaw ရဲ႕ Forgiveness ကို ဘာသာျပန္ ေ၀မွ်ပါသည္။
လူတိုင္းအမုန္းတရား ကင္းေ၀းစြာ ေအးခ်မ္းသာယာ ရွိၾကပါေစရွင္..
ေခ်ာ(အစိမ္းေရာင္လြင္ျပင္)
ရသေပးတဲ႕ တစ္စံုတစ္ရာ
Monday, May 24, 2010
photo from Here
တစ္ေန႕ညက အင္တာမီလန္နဲ႕ ဘိုင္ယန္ျမဴးနစ္တို႕ရဲ႕ ခ်န္ပီယံလိဂ္ ဗိုလ္လုပြဲကို ၾကည္႕ျဖစ္ေတာ႕ ဒီစာေလးကို ေရးခ်င္တဲ႕စိတ္ဆႏၵ ျဖစ္လာမိပါတယ္.. မိန္းခေလးနဲ႕ ေဘာလံုးပြဲ ဘာဆိုင္လို႕လဲလို႕ ေျပာလာၾကရင္ ၀ါသနာ ပါတာေၾကာင္႕ ဆိုင္ပါတယ္လို႕ ျပန္ေျဖခ်င္ပါတယ္.. ကၽြန္မကိုယ္တိုင္က ေဘာလံုးေတာ႕ မကန္တတ္ေပမဲ႕ ေဘာလံုးပြဲၾကည္႕ဖို႕ကိုေတာ႕ အင္မတန္မွ ၀ါသနာပါပါတယ္… စာဖတ္ရင္ေတာင္ စံုေထာက္၀တၳဳတို႕၊ စြန္႕စားခန္းေတြ ပါတဲ႕ ရင္ခုန္ စိတ္လႈပ္ရွားဖြယ္ ေကာင္းတဲ႕ ၀တၳဳတို႕ကို ၾကိဳက္ႏွစ္သက္သလို ေဘာလံုးပြဲ ဆုိတာကလည္း စိတ္လႈပ္ရွားဖို႕ အေကာင္းဆံုး အားကစားနည္း တစ္မ်ိဳးမို႕ ပြဲစဥ္တစ္ေလွ်ာက္လံုး ရင္တစ္ဖိုဖိုနဲ႕ ၾကည္႕ရတဲ႕ ဒီကစားနည္းကို ကၽြန္မ ႏွစ္သက္ သေဘာက်မိပါတယ္.. ေဘာလံုးပြဲဟာ တစ္ျခား ဘယ္အားကစားနည္းနဲ႕မွ မတူေအာင္ ၾသဇာၾကီးတဲ႕ ကစားနည္း တစ္မ်ိဳးဆိုရင္လဲ မမွားပါဘူး.. ကၽြန္မတို႕ ဆရာ တစ္ေယာက္က ေျပာခဲ႕ဖူးပါတယ္.. ခုေခတ္မွာ စစ္ကို ေသနတ္ကိုင္ျပီး မတိုက္ၾကေတာ႕ဘူး.. အားကစားနဲ႕ပဲ တစ္ႏိုင္ငံနဲ႕ တစ္ႏိုင္ငံ စစ္တိုက္ၾကတယ္. အထူသျဖင္႕ အျခား အားကစားနည္းေတြထက္ ေဘာလံုးပြဲႏိုင္ရင္ ႏိုင္တဲ႕ ႏိုင္ငံက ပိုျပီး ဂုဏ္သိကၡာတက္တယ္လို႕ ေျပာခဲ႕ဖူးပါတယ္.. ဒါေၾကာင္႕လဲ ႏိုင္ငံတိုင္းက အားကစားအတြက္ ေငြေၾကးအကုန္အက်ခံျပီး ျပဳစုပ်ိဳးေထာင္တာ ေတြ႔ရပါတယ္.. ကၽြန္မတို႕ ျမန္မာႏိုင္ငံ အပါ၀င္ေပါ႕ေနာ္.. သိန္းေပါင္းေထာင္နဲ႕ခ်ီ ရင္းႏွီးျမဳပ္ႏွံျပီး ေဘာလံုးကလပ္အသင္းေတြ ေထာင္ထားတာ ၾကည္႕ပါလားေနာ္ :) :)
အႏုပညာဆန္လွတဲ႕ ေဘာလံုးကစားနည္းကို လူေတြက စြဲမက္ၾကတာ မဆန္းပါဘူးေနာ္.. ေဘာလံုးဟာ ပြဲကစားေနတဲ႕ တစ္နာရီခြဲလံုးလံုး (အခ်ိန္ပိုမပါ) ၾကည္႕ေနစဥ္မွာ မ်က္ေတာင္ မခတ္မိေအာင္ ဆြဲေဆာင္အား ေကာင္းေကာင္းနဲ႕ ရင္ခုန္ စိတ္လႈပ္ရွားဖြယ္ ရသကို ေပးႏိုင္စြမ္းတာ ေဘာလံုး၀ါသနာအိုးမ်ား အသိဆံုးျဖစ္ပါလိမ္႕မယ္.. ေဘာလံုး ၀ါသနာ မပါသူမ်ားအတြက္ေတာ႕ မဆိုလိုပါ.. ခ်န္ပီယံလိဂ္ ဖိုင္နယ္ပြဲမွာ အင္တာမီလန္ ဖလား ရသြားေတာ႕ အင္တာရဲ႕ နည္းျပျဖစ္တဲ႕ ေမာ္ရင္ဟိုကို ၾကည္႕ျပီၤး သူ႕အေၾကာင္းေလးေတြ ေတြးျဖစ္ပါတယ္.. ေပၚတူဂီသားျဖစ္တဲ႕ ေမာ္ရင္ဟိုဟာ တစ္ခ်ိန္က အဂၤလန္ေျမမွာ ေနခဲ႕စဥ္ ခ်ယ္လ္ဆီးအသင္းရဲ႕ နည္းျပအျဖစ္ တာ၀န္ ထမ္းေဆာင္ခဲ႕စဥ္ကတည္းက လူမုန္းမ်ားသူရယ္လို႕ နံမည္ေက်ာ္ၾကားပါတယ္.. ဘာေၾကာင္႕ဆိုရင္ သူဟာ အေျပာၾကီးျပီး ေဒါသထြက္လြယ္တဲ႕ သူတစ္ေယာက္ ျဖစ္တာရယ္ သူ႕အသင္းကန္ေနတဲ႕ တစ္ေလွ်ာက္လံုး အျငိမ္ ထိုင္ၾကည္႕မေနတတ္ဘဲ ကြင္းေဘးကေန စိတ္လႈပ္ရွားစြာနဲ႕ တစ္ခ်ိန္လံုး ေအာ္ဟစ္ ညႊန္ၾကား ေနတတ္ေတာ႕ ထိုင္ခံုေလးေပၚမွာ စတယ္ေလး၊ အိေျႏၵေလးနဲ႕ထုိင္ျပီး ေနတတ္တဲ႕ ဂုရုၾကီး အာဆင္၀င္းဂါးတို႕၊ ဖာဂူဆန္တို႕ထက္ စာရင္ေတာ႕ သူ႕ပံုက လူအျမင္ ကတ္ခ်င္စရာ ေကာင္းတာေတာ႕ အမွန္ဘဲ ျဖစ္ပါတယ္.. အထူး သျဖင္႕ မန္ယူတို႕ အာဆင္နယ္တို႕ရဲ႕ ပရိတ္သတ္အတြက္ေတာ႕ မ်က္စိေနာက္၊ မ်က္မုန္းက်ိဳး ၾကတာပါဘဲ.. ကၽြန္မကိုယ္တိုင္ မန္ယူပရိတ္သတ္ ျဖစ္ခဲ႕တုန္းက ေမာ္ရင္ဟိုကို အေျပာၾကီးသူရယ္လို႕ ၾကည္႕မရခဲ႕တာ အမွန္ပါ..
ဒါေပမဲ႕ ၾကာလာေလ သူ႕အက်င္႕စရိုက္နဲ႕ သူ႕စိတ္ဓာတ္ေတြကို ပိုသိလာရတဲ႕အခါ သူ႕အေျပာၾကီးမႈက ခြင္႕လႊတ္ႏိုင္စရာ ျဖစ္လာပါတယ္.. ေမာ္ရင္ဟိုဟာ အေျပာလဲ ၾကီးသလို သူေျပာတဲ႕အတိုင္း လက္ေတြ လုပ္ျပႏိုင္တဲ႕သူလဲ ျဖစ္ပါတယ္.. ေပၚတို၊ ခ်ယ္လ္ဆီး၊ အင္တာ စတဲ႕ သူကုိင္တြယ္ခဲ႕တဲ႕ အသင္းတိုင္းကို ထိပ္တန္း ဆုဖလားေတြ ရယူႏိုင္ေအာင္ စြမ္းေဆာင္ခဲ႕တာက ျငင္းမရတဲ႕ သူ႕အရည္အခ်င္းေတြရဲ႕ သက္ေသ ျဖစ္လာပါတယ္.. ဒီေတာ႕မွ လူတစ္ေယာက္ကို အေပၚယံၾကည္႕ယံုနဲ႕ ထင္ျမင္ဆံုးျဖတ္တတ္တာ မွားႏိုင္ေၾကာင္း ေတြးမိလာျပီး ေကာက္ခ်က္ခ်လြဲျပီး ဒီနည္းျပအေပၚ ၾကည္႕မရခဲ႕တဲ႕ ကိုယ္႕ကိုယ္ကို မွားမွန္း သိလာရပါတယ္.. တစ္ခ်ိဳ႕သူေတြက စကားမ်ားမ်ား ေျပာေပမဲ႕ အလုပ္ နည္းနည္းသာ လုပ္တဲ႕အတြက္ ေအာင္ျမင္မႈကို မရႏိုင္ခဲ႕ေပမဲ႕ ေမာ္ရင္ဟိုက စကားလဲ မ်ားမ်ားေျပာတတ္သလို သူေျပာသလို ျဖစ္ေအာင္လဲ လုပ္ျပႏိုင္သူျဖစ္ပါတယ္.. ဒီႏွစ္မွာလည္း သူကုိင္တြယ္ခဲ႕တဲ႕ အင္တာမီလန္အသင္းကို ျပည္တြင္းဖလား ၂လံုးနဲ႕ အတူ ခ်န္ပီယံလိဂ္ဖလား စုစုေပါင္း ဖလား ၃ခုကို ရယူေပးႏိုင္ခဲ႕ပါျပီ.. ဘယ္လိုဘဲျဖစ္ျဖစ္ အေျပာၾကီးေပမဲ႕ အလုပ္နဲ႕ သက္ေသျပႏိုင္တဲ႕ ေမာ္ရင္ဟိုကို ေလးစားအားက်ဖို႕ေကာင္းတဲ႕သူ စာရင္းထဲမွာ ကၽြန္မအေနနဲ႕ ထည္႕သြင္းထားလိုက္မိပါတယ္.. ေနာက္ဆံုးသတင္းက ခ်န္ပီယံလိဂ္ ပြဲစဥ္အျပီးမွာ ေမာ္ရင္ဟိုဟာ ရီးရဲအသင္းကို မၾကာခင္ေျပာင္းေတာ႕မယ္လို႕ ၾကားမိတာပါဘဲ. ဘယ္ေနရာဘဲေရာက္ေရာက္ အရည္အခ်င္းရွိတဲ႕ သူ႕အေနနဲ႕ အေကာင္းဆံုး အေနအထားရေအာင္ ေဆာင္ရြက္ႏိုင္လိမ္႕မယ္လို႕ ယံုၾကည္မိပါတယ္.. ေအာင္ပြဲေတြနဲ႕ ေ၀းေနတဲ႕ ရီးရဲအသင္း အတြက္ေတာ႕ ေမာ္ရင္ဟိုဟာ ေမွ်ာ္လင္႕ခ်က္ ေရာင္ျခည္တန္းကေလး ျဖစ္လာႏိုင္ပါတယ္.. ဒါေပမဲ႕ အင္တာမီလန္ အသင္းကလည္း ဒီနည္းျပကို လက္လြတ္မခံရေအာင္ေတာ႕ ၾကိဳးစားေနတယ္ လို႕သိရပါတယ္.. ဒါကိုၾကည္႕ျပီး လူေတာ္ေတြအတြက္ေတာ႕ ထိုက္တန္တဲ႕ေနရာက အျမဲ ရွိေနတယ္ ဆိုတာကို အသိတရား ရမိပါတယ္..
ကၽြန္မအေနနဲ႕ ေဘာလံုးပြဲေတြ ၾကည္႕မိတိုင္း အႏိုင္ရ ဗိုလ္စြဲသူေတြက ေပ်ာ္ႏိုင္ ေမာ္ႏိုင္ၾကသလို၊ ရႈံးသူေတြရဲ႕ ရင္ထဲက ခံစားခ်က္ကိုလည္း ကိုယ္ခ်င္းစာမိျပီး သူတို႕ကို သနားမိပါတယ္.. အထူးသျဖင္႕ေတာ႕ ဖိုင္နယ္ ပြဲစဥ္ေတြ၊ အဆံုးအျဖတ္ ပြဲစဥ္ေတြမွာပါ။ ရႈံးနိမ္႕သူတစ္ေယာက္ရဲ႕ ခံစားခ်က္ဆိုတာ တကယ္တမ္းေတာ႕ ခါးသီးလြန္းလွပါတယ္.. လူတိုင္းဟာ ဘယ္သူမွေတာ႕ အရံႈးကို လိုလားၾကမယ္ မဟုတ္ပါဘူး.. တစ္ခ်ိဳ႕ကစားသမားေတြမွာ အားကစားစိတ္ဓာတ္ နည္းတာက ရႈံးေနတဲ႕အခ်ိန္မွာ ေဘာလံုးကို အာရံုစိုက္ဖို႕ထက္ တစ္ဘက္လူ နာက်င္သြားေအာင္ တမင္ရည္ရြယ္ျပီး လူခ်တတ္တာကို ေတြ႔ရပါတယ္.. ေနာက္တစ္ခ်က္ ေဘာလံုးပြဲေတြမွာ လူတစ္ေယာက္ရဲ႕ ပကတိ စိတ္ရင္းေတြကို မၾကာခန ျမင္ေတြ႔ခြင္႕ရတတ္ပါတယ္.. လူတိုင္းဟာ အႏိုင္လိုခ်င္ၾကတာေပမဲ႕လို႕ မသမာေသာအႏိုင္၊ ဟန္ေဆာင္ မာယာမ်ားျပီး ရတဲ႕ အႏိုင္မ်ိဳးကေတာ႕ အႏုပညာဆန္လွတဲ႕ ေဘာလံုးကစားနည္းကို ရသပ်က္ေစတဲ႕ အမဲစက္မ်ားဘဲ ျဖစ္ပါတယ္.. တစ္ခ်ိဳ႕ေသာ ေဘာလံုးသမားေတြမွာ ဟန္ေဆာင္ လိမ္ညာတတ္တဲ႕ စရိုက္မ်ိဳးဟာ ေဘာလံုး ကန္ေနရင္း ဖံုးမရ ဖိမရ ေပၚလာတတ္ပါတယ္.. အခ်ိဳ႕က်ေတာ႕ ေဒါသၾကီးျပီး တစ္ဘက္လူ မနာနာေအာင္ ရည္ရြယ္ခ်က္ရွိရွိ လုပ္ၾကံတတ္တဲ႕သူမ်ိဳးပါ… တစ္ဘက္လူ အရွိန္နဲ႕ကၽြံ၀င္လာခ်ိန္မွာ ကိုယ္က ေရွာင္ေပးလိုက္ရင္ရရက္နဲ႕ မေရွာင္ဘဲ တမင္၀င္တိုးတတ္တဲ႕ အက်င္႕စရိုက္မ်ိဳး ရွိသူေတြကိုလည္း မၾကာခန ေတြ႔ရတတ္ပါတယ္.. တစ္ခ်ိဳ႕က် ကိုယ္႕ကို တစ္ဘက္လူက မေတာ္တဆျဖစ္ေစ၊ တမင္တကာျဖစ္ေစ ထိခိုက္ေအာင္ လာလုပ္ခ်ိန္မွာ ေဒါသကို မထိန္းႏိုင္ဘဲ ကိုယ္ထိလက္ေရာက္ ျပန္လုပ္တတ္တဲ႕ သူမ်ိဳးပါ။ ေဘာလံုးကစားတာဟာ တြန္းတြန္းတိုက္တိုက္ ကစားရတဲ႕နည္း ျဖစ္တယ္ဆိုတာ လက္ခံပါတယ္.. သို႕ေသာ္လည္း တစ္ဘက္လူ မနာမနာေအာင္ တမင္ရည္ရြယ္ျပီး လုပ္ၾကံတဲ႕ လုပ္ရပ္မ်ားကေတာ႕ ေဘာလံုးအလွကို ဖ်က္ဆီး ၾကသူမ်ား လို႕သာ ကၽြန္မျမင္မိပါတယ္..
ေနာက္ထပ္ ေဘာလံုး အလွ ေဘာလံုးရသကို ဖ်က္ဆီးသူမ်ားကေတာ႕ ေဘာလံုးပြဲကို အားေပးေနစဥ္မွာ ေဘာလံုး ကစားေနတဲ႕ ကြင္းလယ္မွာ အေၾကာင္း ေၾကာင္းေၾကာင္႕ ျပႆနာ ျဖစ္သည္ျဖစ္ေစ.. ကိုယ္အားေပးေနတဲ႕ အသင္းသား တစ္စံုတစ္ခု ျဖစ္သြားသည္ျဖစ္ေစ စိတ္ကို မထိန္းႏိုင္ၾကဘဲ ေရသန္႕ဘူးမ်ား၊ လက္ထဲရွိတဲ႕ ပစၥည္းမ်ားနဲ႕ ပစ္ေပါက္ေအာ္ဟစ္တတ္တဲ႕ သူမ်ိဳးပါ.. အထူးသျဖင္႕ သူတစ္ပါးႏိုင္ငံေတြနဲ႕ ကစားေနၾကတဲ႕ ႏိုင္ငံတကာ ပြဲမ်ိဳးဆိုရင္ ပိုျပီး ရွက္စရာ ေကာင္းပါတယ္.. ႏိုင္ငံနဲ႕ခ်ီျပီး ဂုဏ္သိကၡာက်ႏိုင္တဲ႕ လုပ္ရပ္မ်ား ျဖစ္ျပီး အလြန္အင္မတန္မွ ရုပ္ဆိုးလြန္းတယ္လို႕ ကၽြန္မအေနနဲ႕ ျမင္မိပါတယ္.. ဒီျဖစ္ရပ္မ်ိဳး ျဖစ္တဲ႕အခါ ေဘာလံုးပြဲမွာ ကိုယ္တိုင္ ေရာက္မေနခဲ႕ရင္ေတာင္မွ တီဗီမွာ ထိုင္ၾကည္႕ရင္း ရွက္ေနမိပါတယ္.. ဒါေၾကာင္႕ ကိုယ္႕လုပ္ရပ္ဟာ ကိုယ္႕တုိင္းျပည္၊ ကိုယ္႕ျပည္နယ္၊ ကိုယ္႕ျမိဳ႕နယ္၊ ကိုယ္႕ရပ္ရြာ နံမည္ကိုပါ ထိခိုက္မဲ႕ လုပ္ရပ္မ်ိဳးဆိုရင္ ဆင္ျခင္သင္႕လွပါတယ္.. ဒီလိုေျပာလို႕ ေဘာလံုးပြဲကို ျငိမ္ျငိမ္သက္သက္ေလး ထိုင္ၾကည္႕တတ္သူလား ေမးလာမယ္ဆိုရင္ ကၽြန္မကိုယ္တိုင္လည္း အားပါးတရ ေအာ္ဟစ္အားေပးရတာကို ၀ါသနာပါသလို ဒီလို အားေပးရတာကိုလဲ ပိုႏွစ္သက္ပါတယ္.. ဒါေပမဲ႕ ကိုယ္႕လုပ္ရပ္ေၾကာင္႕ သူတစ္ပါးျဖစ္ေစ၊ ကိုယ္႕ရပ္ရြာျဖစ္ေစ ကိုယ္႕တိုင္းျပည္ျဖစ္ေစ နစ္နာမဲ႕ အေနအထားမ်ိဳးကိုေတာ႕ မႏွစ္သက္မိသူပါ။ ကိုယ္႕ႏိုင္ငံ၊ ကိုယ္အားေပးတဲ႕ အသင္းကို လူတိုင္းက ႏိုင္ေစခ်င္ၾကေပမဲ႕လို႕ ပရိတ္သတ္ျဖစ္တဲ႕ ကိုယ္ေတြရဲ႕ အမွားေၾကာင္႕ အႏိုင္မရဘဲ အားလံုး နစ္နာသြားႏိုင္တာကိုလည္း ျမင္ထားသင္႕ပါတယ္..
ဒါေၾကာင္႕ ေဘာလံုးကန္သူေရာ ေဘာလံုးၾကည္႕သူမ်ားပါ ေဘာလံုးရသ ေဘာလံုးရဲ႕ အႏုပညာအလွမ်ားကို မပ်က္စီးေစဘဲ အားကစားစိတ္ဓာတ္ အျပည္႕နဲ႕ ကန္ၾကမယ္၊ ၾကည္႕ၾကမယ္ဆိုရင္ ေဘာလံုးကစားနည္းဟာ အလွဆံုး၊ စိတ္၀င္စားစရာ အေကာင္းဆံုး၊ လူေတြကို အဆြဲေဆာင္ႏိုင္ဆံုးေသာ ကစားနည္းျဖစ္ပါတယ္လို႔ ေျပာရင္းနဲ႕ ေဘာလံုးပြဲကိုၾကည္႕ရင္း ကၽြန္မ ျမင္မိေတြးမိတာေလးကို ခ်ေရးမိတာပါ.. ေဘာလံုးကစားနည္းေတြကိုေတာ႕ ထဲထဲ၀င္၀င္ မသိေပမဲ႕ ေဘာလံုးကစားနည္းကို ႏွစ္သက္သူ ၀ါသနာပါသူ တစ္ေယာက္အေနနဲ႕သာ ေရးထားတာျဖစ္ပါတယ္.. အျမင္မတူတာမ်ား ရွိခဲ႕ရင္ ခြင္႕လႊတ္ပါ။ မိန္းခေလး တစ္ေယာက္ရဲ႕ ေဘာလံုး ကစားနည္း အေပၚ ျမင္မိတဲ႕အျမင္ျဖစ္တာေၾကာင္႕ အားနည္းခ်က္မ်ား လစ္ဟာခ်က္မ်ား ရွိခဲ႕ရင္လည္း ခြင္႕လႊတ္ေပးၾကပါလို႕ ၾကိဳတင္ ေတာင္းပန္ ထားပါရေစ.. ဒီရာသီမွာ ဖလား၃လံုးနဲ႕အတူ ခ်န္ပီယံျဖစ္သြားတဲ႕ အင္တာမီလန္အသင္းနဲ႕ နည္းျပ ေမာ္ရင္ဟိုတို႕ကို ၀မ္းသာဂုဏ္ယူပါေၾကာင္းနဲ႕ ကၽြန္မတို႕ ျမန္မာအသင္းအေနနဲ႕လည္း တစ္ေန႕ေန႕ တစ္ခ်ိန္ခ်ိန္မွာ ခ်န္ပီယံလိဂ္လိုပြဲမ်ိဳး ၀င္ေရာက္ႏိုင္တဲ႕ အဆင္႕အတန္းမ်ိဳးထိ ျဖစ္လာမယ္လို႕ ယံုၾကည္ ေမွ်ာ္လင္႕ခ်င္ပါတယ္.. ဒီလိုပြဲမ်ိဳးကိုလည္း ေတြ႔ခ်င္ လွပါတယ္ေလ။ ဒီခ်ိန္က်ရင္ ေဘာလံုး၀ါသနာ ရွင္မ်ားနဲ႕ ကၽြန္မတို႕ အားလံုး အတူတူ အားေပးၾကဖို႕ တစ္ခ်ိန္ခ်ိန္ေတာ႕ ျဖစ္လာႏိုင္မယ္လို႕ ေမွ်ာ္လင္႕ထားၾကပါစို႕ေနာ္..
(ေမွ်ာ္လင္႕ခြင္႕ေတာ႕ ရွိတယ္မဟုတ္လား :) )
ေလးစားခ်စ္ခင္စြာျဖင္႕
ေခ်ာ(အစိမ္းေရာင္လြင္ျပင္)
စပ်စ္ပင္တို႕ရဲ႕ ခြန္အားမ်ား
Saturday, May 22, 2010
picture from Here
ဒီတစ္ေခါက္ေျပာျပမဲ႕ ပံုျပင္ေလးက “စပ်စ္ပင္ေတြ” အေၾကာင္း ျဖစ္ပါတယ္.. ဒီပံုျပင္ေလးကို ႏွစ္သက္မိတာ ကလည္း ပံုျပင္ေလးက ေပးခ်င္တဲ႕ Message ေလးေတြကို သေဘာက်မိတာေၾကာင္႕ပါဘဲ.. ဒါေၾကာင္႕လဲ စာဖတ္သူမ်ားကို ျပန္လည္ မွ်ေ၀ခံစားေစခ်င္လို႕ ဒီေနရာက ျပန္ေျပာျပပါမယ္.. နားေထာင္ၾကည္႕ပါေနာ္.. ပံုျပင္ေလးက ဒီလိုပါ။။
ဟိုးေရွးေရွးတုန္းက စပ်စ္ပင္တစ္ပင္ရဲ႕ ပင္စည္ခပ္ေသးေသးေလးတစ္ခု ရွိပါတယ္.. ပင္စည္ငယ္ကေလးဟာ ေလာကၾကီးထဲမွာ အသက္ရွင္သန္ခြင္႕ရတဲ႕အတြက္ ၀မ္းေျမာက္ ၀မ္းသာ ျဖစ္ရွာပါတယ္.. သူဟာ ေျမဆီလႊာေတြ ဆီကရတဲ႕ ေရကိုေသာက္သုံးျပီး အပင္အတြက္ လိုအပ္တဲ႕ အဟာရဓာတ္တို႕ကို ေျမလႊာဆီကေနဘဲ စုတ္ယူမွီ၀ဲကာ တစ္ေျဖးေျဖး ၾကီးထြားလာပါတယ္.. သူ႕ကိုယ္သူလဲ အင္အားရွိလာျပီ၊ သန္မာထြားၾကိဳင္းလာျပီ ၊ သူ႕ေျခေထာက္ေပၚသူ ရပ္တည္ႏိုင္စြမ္းျပီလို႕ ထင္ကာ ေပ်ာ္ရႊင္ ဂုဏ္ယူေနပါတယ္..
ဒါေပမဲ႕ မၾကာခင္မွာဘဲ ေလျပင္းမုန္တိုင္းက ၾကမ္းရိုင္းစြာ တိုက္ခတ္လာပါတယ္.. ေလၾကမ္းနဲ႕အတူ ျပင္းထန္တဲ႕ မိုးစက္မိုးေပါက္ေတြက သူ႕ပင္စည္ေနရာအႏွံ႕ကို ရက္ရက္စက္စက္ ထိုးႏွက္ပါေတာ႕တယ္.. ေလေရာမိုးပါ ၾကမ္းၾကမ္းတမ္းတမ္း ထိုးႏွက္တဲ႕ဒဏ္ေၾကာင္႕ စပ်စ္ပင္စည္ေလးဟာ အင္အားခ်ည္႕ႏွဲ႕လာျပီး ေျမျပင္ေပၚ ပံုရက္သား လဲက်ကာ ျပန္လည္ ထူေထာင္ဖို႕ ခြန္အားေတာင္ သူ႕မွာ မရွိေတာ႕ေအာင္ ျဖစ္ရပါေတာ႕တယ္..
မိုးရာသီ ကုန္ဆံုးျပန္ေတာ႕ အလြန္ေအးစက္ျပင္းထန္တဲ႕ ေဆာင္းရာသီေရာက္လို႕ လာျပန္ပါတယ္.. ႏွင္းေတြက ပက္ပက္စက္စက္ ေအးလြန္းေတာ႕ စပ်စ္ပင္စည္ေလးဟာ ေျမျပင္ေပၚမွာဘဲ ၀ပ္စင္းေနရေတာ႕တာပါဘဲ… သူ႕မွာ ဆက္လက္ရွင္သန္ဖို႕လည္း ေမာပန္းႏြမ္းနယ္လြန္းေနပါျပီ.. သူ႕ကိုယ္သူ သိတာက သူမၾကာခင္မွာ ေသဆံုးေတာ႕မယ္ဆိုတာပါဘဲ.. အပင္တစ္ပင္ ၾကီးျပင္း အရြယ္ေရာက္ဖို႕ဆိုတာ အခ်ိန္ကာလ ၾကာၾကာ လိုအပ္ေပမဲ႕ ျပိဳလဲဖို႕၊ ညိဳးႏြမ္းသြားဖို႕၊ ေသဆံုးသြားဖို႕က်ေတာ႕ အင္မတန္မွ လြယ္ကူပါတယ္.. အခ်ိန္ ကာလလည္း မ်ားမ်ား မလိုအပ္ပါဘူး.. အေၾကာင္းေၾကာင္းေတြေၾကာင္႕ ေသဆံုးခ်ည္႕ႏွဲ႕သြားႏုိုင္ပါတယ္..
စပ်စ္ပင္စည္ငယ္ကေလးဟာ အားနည္းေဖ်ာ႕ေတာ႕စြာ ေျမျပင္ေပၚ ေခြေခါက္ေနတဲ႕အခ်ိန္မွာ သူ႕နားထဲမွာ “ေဟ႔ ေကာင္ေလး ထထ.. ငါ႕ကိုမွီထားလိုက္ ” ဆိုတဲ႕ အသံေလးတစ္ခု ၾကားလိုက္ပါတယ္.. အသံရွင္ကို သူလိုက္ရွာတဲ႕အခါ သူ႕အနီးနားက ရွင္သန္ရင္႕မာ ထြားၾကိဳင္းေနတဲ႕ စပ်စ္ပင္စည္ ခပ္ၾကီးၾကီးကို ေတြ႕လိုက္ရပါတယ္.. ပင္စည္ငယ္ကေလးက သတိၾကီးၾကီးထားျပီး တြန္႕ဆုတ္ဆုတ္နဲ႕ ပင္စည္ၾကီးနားကို တိုးကပ္သြားးလိုက္ျပီးေတာ႕ “ခင္ဗ်ားက ဘာသေဘာနဲ႕ ကၽြန္ေတာ္႕ကို မွီခိုင္းတာလဲ ”လို႕ ျပန္ေမးလိုက္ေတာ႕ စပ်စ္ပင္စည္ၾကီးက “မင္းကို ငါကူညီမလို႕ပါကြ.. ေလျပင္းမုန္တိုင္းေတြ၊ ႏွင္းမိုးစက္ေတြေၾကာင္႕ မင္းတစ္ပင္တည္းဆိုရင္ ရွင္သန္ရပ္တည္ဖို႕ မလြယ္ဘူး.. ဒါေၾကာင္႕လဲ မင္းေခါင္းကို ငါ႕ရဲ႕ ပင္စည္ေပၚ မွီထားခိုင္းတာ.. ေတြ႔လား အခုလို ငါ႕ကိုမွီထားမယ္ဆိုရင္ ဘယ္သဘာ၀တရားရဲ႕ ဒဏ္ကိုမွ ေတာ္ရံုနဲ႕ မင္း မႈစရာမလိုေတာ႕ဘူးေပါ႕” လို႕ ျပန္ေျပာပါတယ္..
စပ်စ္ပင္စည္ငယ္ကေလးဟာ ပင္စည္ၾကီးရဲ႕ စကားကိုၾကားလိုက္ရေတာ႕ ယံုယံုၾကည္ၾကည္ အားကိုးတၾကီးနဲ႕ ေခါင္းကေလးကို ေထာင္မတ္ျပီး ပင္စည္ၾကီးကို မွီထားလိုက္ပါေတာ႕တယ္.. သူၾကည္႕လိုက္ေတာ႕ က်န္တဲ႕ အင္အားၾကီးတဲ႕ စပ်စ္ပင္စည္ၾကီးေတြေပၚကို သူ႕လို ငယ္ရြယ္ျပီး ခြန္အားနည္းေနတဲ႕ ပင္စည္ငယ္ ကေလးေတြက မွီခိုတြယ္ယွက္လို႕ ေနတာကို ေတြ႔လိုက္ရပါတယ္.. ဒီလိုနဲ႕ မိုးသက္ေလျပင္းေရာ ႏွင္းရိုင္းမုန္တိုင္းပါ အၾကိမ္ၾကိမ္အခါခါ တိုက္ခတ္ေပမဲ႕ အခ်င္းခ်င္း ဆက္ႏြယ္ျပီး ရစ္ပတ္တြယ္ယွက္ထားတဲ႕ စပ်စ္ႏြယ္ေတြကို မိုးေရာ၊ မုန္တိုင္းေရာ၊ ႏွင္းစက္ပြင္႕ေတြပါ ထိခိုက္ေအာင္၊ ျပိဳလဲေအာင္ မလုပ္ႏိုင္ၾကေတာ႕ပါဘူး.. ပင္စည္အခ်င္းခ်င္း စုစုစည္းစည္း ညီညီညႊတ္ညႊတ္ ေပါင္းစည္းထားတဲ႕အတြက္ေၾကာင္႕ သဘာ၀ရဲ႕ ရိုက္ခတ္ဖ်က္ဆီးမႈအားကို ၾကံ႕ၾကံ႕ခိုင္ႏိုင္ၾကပါျပီ။ သူတို႕ အခ်င္းခ်င္းလဲ စုေပါင္းညီညႊတ္ျခင္းရဲ႕ အင္အားအေၾကာင္းကို ေကာင္းမြန္စြာ နားလည္သေဘာေပါက္ၾကျပီး ေလာကဓံရဲ႕ထုိးႏွက္ခ်က္တို႕ကို ရယ္ရယ္ေမာေမာ ျပံဳးျပံဳးရႊင္ရႊင္နဲ႕ အံတုခံႏိုင္ၾကျပီ ျဖစ္ပါတယ္…
ဒီလိုနဲ႕ စပ်င္ပင္စည္ငယ္ကေလးဟာလည္း စပ်စ္ႏြယ္တို႕ရဲ႕ စည္းလံုးညီညႊတ္ျခင္း အင္အားနဲ႕ သဘာ၀အတိုက္အခိုက္တို႕ကို ၾကံ႕ၾကံ႕ခံရင္း တစ္ေျဖးေျဖး ၾကီးထြားစည္ပင္လာပါတယ္.. တစ္ေန႕ေတာ႕ သူရဲ႕ ပင္ေျခေအာက္က ေျမျပင္ကို ငံု႕ၾကည္႕လိုက္ခ်ိန္မွာ ဟိုးတစ္ခ်ိန္က သူ႕လိုမ်ိဳးပါဘဲ ခပ္ငယ္ငယ္ အင္အားခ်ည္႕နဲ႕နဲ႕ စပ်စ္ႏြယ္ ပင္စည္ငယ္ကေလးတစ္ခုဟာ ေျမျမင္ေပၚမွာ ဦးေခါင္းညႊတ္က်ျပီး လွဲေလ်ာင္းေနတာကို ေတြ႔လိုက္ပါတယ္.. ဒီေတာ႕ အရြယ္ေရာက္ ၾကီးျပင္းေနျပီျဖစ္တဲ႕ စပ်စ္ပင္စည္က ပင္စည္ငယ္ကေလးကို “ငါ႕ကို မွီတြယ္လိုက္ပါ.. ငါမင္းကို ကူညီပါ႕မယ္” လို႕ ေျပာလိုက္ပါတယ္.. သူရဲ႕စကားကို ၾကားတဲ႕ ပင္စည္ငယ္ ကေလးဟာလည္း အားရ၀မ္းသာနဲ႕ သူ႕ကို အားကိုးတၾကီးနဲ႕ တြယ္မွီလိုက္ပါတယ္.. ဒီလို တစ္ဦးကို တစ္ဦး ေဖးမကူညီၾကရင္း အင္အားၾကီးသူမ်ားက အင္အားနည္းသူတို႕ကို ရိုင္းပင္းၾကရင္းနဲ႕ပဲ အခ်ိန္မ်ားမၾကာမွီမွာ သူတို႕ေတြအားလံုး စုစုစည္းစည္း ညီညီညႊတ္ညႊတ္ ရွိၾကတာေၾကာင္႕ စပ်စ္ပင္ေတြဟာ အရြက္ေတြ စိမ္းစို လန္းဆန္းလာတယ္.. အဖူးေတြ ဖူးညႊတ္ေ၀ဆာလာတယ္.. အပြင္႕ေတြ ပြင္႕ေ၀လန္းျဖာလာၾကတယ္.. ေနာက္ဆံုးေတာ႕ စားခ်င္႕စဖြယ္ ခ်ိဳျမိန္အရသာရွိလွတဲ႕ စပ်စ္သီးေတြ ခူးလို႕မကုန္ႏိုင္ေအာင္ သီးပြင္႕ေ၀ဆာလာျပီး ေလာကကို အလွဆင္၊ အက်ိဳးျပဳၾကပါေတာ႕တယ္..
ပံုျပင္ေလးက ဒီမွာ ျပီးဆံုးပါျပီရွင္….
---------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
ပံုျပင္ေလးကိုဖတ္ျပီး ေတြးမိတာက ကၽြန္မတို႕ က်င္လည္ေနၾကတဲ႕ လက္ေတြ လူ႕ေလာကမွာလည္း တစ္ဦးနဲ႕တစ္ဦး ရန္ေစာင္ တိုက္ခိုက္ေနၾကမဲ႕အစား၊ တစ္ဦးရဲ႕အမွားကို တစ္ဦးက ကဲ႕ရဲ႕ျပစ္တင္ ေျပာဆို ေနၾကမဲ႕အစား၊ အားနည္းတဲ႕သူေတြကို နိမ္႕ခ်မဲ႕အစား၊ ကိုယ္တစ္ဦးတည္း ပတ္၀န္းက်င္နဲ႕ ကင္းကြာျပီး လူမႈအသိုင္းအ၀ိုင္း ရဲ႕အျပင္ဘက္မွာ အထီးက်န္အားနည္းစြာ ေနထိုင္သြားမဲ႕အစား “စပ်စ္ပင္” တို႕ကို နမူနာယူကာ အင္အားၾကီးသူက အင္အားနည္းသူကို ေဖးမကူညီသင္႕ပါတယ္... တစ္ဦးနဲ႕ တစ္ဦး ေစတနာ ထားၾကရင္း ေလာကရဲ႕ သဘာ၀ ေဘးဒဏ္တို႕ကို ၾကံ႕ၾကံ႕ခံကာ စုစုစည္းစည္း ညီညီညႊတ္ညႊတ္နဲ႕မ်ား ေနသြားျပီး ေလာကကို တတ္ႏိုင္သေလာက္ အလွဆင္ၾကမယ္ဆိုရင္ သာယာ လွပတဲ႕ ေလာက လူ႕ေဘာင္၊ ေနခ်င္စရာေကာင္းတဲ႕ ေပ်ာ္ရႊင္ဖြယ္ ကမၻာေျမၾကီး ျဖစ္လာမယ္ ထင္ပါတယ္ေနာ္..
The Little Grape Stem ( Author Unknown) ကို ႏွစ္ျခိဳက္မိေသာေၾကာင္႕ ဘာသာျပန္ ေ၀မွ်ပါသည္။
ေခ်ာ(အစိမ္းေရာင္လြင္ျပင္)
ေနာင္တ မရေၾကး
Friday, May 21, 2010
လူတိုင္းလူတိုင္းမွာ အခက္အခဲ အၾကပ္အတည္းနဲ႕ နဖူးေတြ႔ဒူးေတြ႔ ၾကံဳရတဲ႕အခ်ိန္မ်ိဳး ရွိခဲ႕ၾကဖူးမွာပါေနာ္.. ေရြးခ်ယ္စရာတစ္ခုခုကို ဘယ္လမ္းကို ေရြးခ်ယ္ရမွန္းမသိ ဗ်ာမ်ားခဲ႕ၾကဖူးပါလိမ္႕မယ္.. အဲဒီေရြးခ်ယ္စရာ ၂ခုထဲမွာမွ တစ္ခုခုကို ေရြးခ်ယ္ျပီးျပီဆိုခဲ႕ရင္ေတာ႕ ဘာေၾကာင္႕ဘဲ ျဖစ္ျဖစ္ ျပတ္သားတဲ႕ ဆံုးျဖတ္ခ်က္နဲ႕ ေရြးခ်ယ္တာ ျဖစ္လို႕ ေနာင္တ မရေၾကးက အေကာင္းဆံုး မဟုတ္လား.. ေရြးခ်ယ္ေတာ႕မယ္ဆိုရင္ ဘ၀မွာ အဓိက ဦးစားေပးသင္႕တာကို ေသခ်ာစဥ္းစားျပီး ေရြးခ်ယ္ရမွာပါဘဲ.. ေရြးျပီးျပီ ဆိုရင္ေတာ႕ ဘယ္လိုရလာဒ္ကို ရလာသည္ျဖစ္ေစ၊ ေက်နပ္စြာ လက္ခံရမွာဘဲ ျဖစ္ပါတယ္.... ဒီေနရာမွာ ဆံုးျဖတ္ခ်က္ခ်တာနဲ႕ စပ္လ်ဥ္းျပီးေတာ႕ ဖတ္ခဲ႕ဖူးတဲ႕ စာတစ္ပုဒ္ထဲက လူတစ္ေယာက္ အေၾကာင္းကို ျပန္ေျပာင္းျပီး ေျပာျပခ်င္ပါတယ္..
picture from Here
၁၉၂၄ ခုႏွစ္က ပဲရစ္မွာ က်င္းပတဲ႕ အိုလံပစ္ျပိဳင္ပြဲမွာ ပထမဦးဆံုးအေနနဲ႕ ႏိုင္ငံတကာ ကႏူးေလွေလွာ္ျပိဳင္ပြဲကို စျပီးထည္႕သြင္းက်င္းပဖို႕ ေၾကာ္ျငာပါတယ္.. အဲဒီကႏူးေလွျပိဳင္ပြဲမွာ ပါ၀င္တဲ႕ အားကစားသမား ေလးေယာက္ ေလွာ္ရတဲ႕ ကစားနည္းမွာမွ အႏိုင္ရမယ္လို႕ ေရပန္းစား ထင္ေၾကးေပး ခံရဆံုး အသင္းက USA အသင္းဘဲ ျဖစ္ပါတယ္.. အဲဒီ ျပိဳင္ပြဲ၀င္ဦးေရ ၄ေယာက္ပါ၀င္ယွဥ္ျပိဳင္ရတဲ႕ ကႏူးေလွေလွာ္ အသင္းထဲမွာ ပါ၀င္တဲ႕ အငယ္ဆံုး အားကစားသမားက ဘီလ္ ေဟဗင္ ျဖစ္ပါတယ္..
အိုလံပစ္ျပိဳင္ပြဲ နီးလာတဲ႕အခ်ိန္မွာ တိုက္ဆိုင္တာက ဘီလ္ရဲ႕ ဇနီးဟာ ပထမဆံုး သားဦး ကိုယ္၀န္ကို မီးဖြားဖို႕ အဆင္သင္႕ျဖစ္ေနပါျပီ. သူမ မီးဖြားမဲ႕ရက္ဟာလည္း ဘီလ္တို႕ ပဲရစ္ကို ျပိဳင္ပြဲ သြား၀င္မဲ႕အခ်ိန္ ျဖစ္ေနပါတယ္.. ၁၉၂၄ခုႏွစ္အခ်ိန္ဆိုတာ အေမရိကနဲ႕ ျပင္သစ္ျပည္တို႕ဟာ ေလေၾကာင္းလိုင္းေတြ မရွိေသးတဲ႔အခ်ိန္ ျဖစ္ပါတယ္.. ျပိဳင္ပြဲ၀င္ဖို႕ သြားမယ္ဆိုရင္ သမုဒၵရာကိုျဖတ္လို႕ သေဘာၤနဲ႕ ရက္အေတာ္ၾကာ သြားရတဲ႕ ေရေၾကာင္းခရီးသာ ရွိပါတယ္.. ဒီေတာ႕ ဘီလ္ခင္မ်ာ ျပိဳင္ပြဲနဲ႕ ဇနီး မီးဖြားမဲ႕အေရးၾကားမွာ ဗ်ာမ်ားျပီး အက်ပ္ရိုက္ေနရွာပါေတာ႕တယ္.. သူ႕ဇနီး သားဦးေလးေမြးဖြားမဲ႕အခ်ိန္ကို လစ္လ်ဴရႈျပီး ျပိဳင္ပြဲကိုပဲ ဆက္၀င္ရမလား.. ဒါမွမဟုတ္ ျပိဳင္ပြဲကို သြားမျပိဳင္ေတာ႕ပဲ ဇနီးမီးဖြားတာကို ေစာင္႕ဖို႕ ျပိဳင္ပြဲက ႏႈတ္ထြက္လိုက္ရမလား ဆိုတာ ေ၀ခြဲမရ ျဖစ္ေနပါတယ္..
ဘီလ္ရဲ႕ ဇနီးကေတာ႕ ျပိဳင္ပြဲကို သြားေရာက္ယွဥ္ျပိဳင္ဖို႕ သူ႕ကို တြန္းအားေတြ ေပးရွာပါတယ္.. ဘာလို႕ဆိုေတာ႕ ဒီအိုလံပစ္ ျပိဳင္ပြဲမွာ သြားေရာက္ ယွဥ္ျပိဳင္ခြင္႕ရဖို႕ဆိုတာဟာလည္း ဘီလ္အေမွ်ာ္လင္႕ခဲ႕ဆံုး စိတ္ကူးအိပ္မက္တစ္ခုလည္း ျဖစ္ခဲ႕တာကို သူ႕ဇနီးက သိထားျပီးသားပါ။ ဒါေၾကာင္႕လည္း ဘီလ္အတြက္ ဆံုးျဖတ္ခ်က္ခ်ဖို႕ ေတြေ၀ေနတာ၊ ခက္ခဲေနတာ ျဖစ္ပါတယ္.. ေနာက္ဆံုးမွာေတာ႕ အၾကိမ္ၾကိမ္ အဖန္ဖန္ ေသခ်ာစဥ္းစားျပီး ျပိဳင္ပြဲကေန ႏႈတ္ထြက္လို႕ သူ႕မိန္းမ မီးဖြားခ်ိန္မွာ သူကိုယ္တိုင္ ေဘးနားမွာ ရွိေနဖို႕ကို ေရြးခ်ယ္လိုက္ပါေတာ႕တယ္.. သူ႕ဘ၀မွာ သူဘာကို ဦးစားေပး ေရြးခ်ယ္သင္႕တယ္ဆိုတာ သူသိပါတယ္.. ေမြးလာမဲ႕ ကေလးေလးအတြက္ သူ႕မက္ခဲ႕ရတဲ႕ စိတ္ကူးအိပ္မက္ေတြကို စြန္႕လႊတ္ဖို႕ သူဆံုးျဖတ္လိုက္တာပါ..
သူသြားမျပိဳင္ျဖစ္လိုက္တဲ႕ ၄ေယာက္ေလွာ္ ကႏူးေလွျပိဳင္ပြဲမွာ ဘီလ္မပါ၀င္ခဲ႕ေပမဲ႕ သူတို႕ အေမရိကန္ႏိုင္ငံ အသင္းက ေရႊတံဆိပ္ ရရွိသြားခဲ႕ပါတယ္.. ဒါေပမဲ႕ ဘီလ္ရဲ႔ ဇနီးကလည္း ကေလးေလးကို ေတာ္ေတာ္ေနာက္က်ျပီးမွ မီးဖြားခဲ႕တာေၾကာင္႕ တကယ္တမ္း ဘီလ္ျပိဳင္ပြဲကို သြားျပိဳင္ခဲ႕မယ္ ဆိုရင္ေတာင္ ျပန္လာတဲ႕အခ်ိန္နဲ႕ ကေလးမီးဖြားခ်ိန္ဟာ အခ်ိန္မွီႏိုင္တဲ႕ အေနအထားပါ။ လူေတြအားလံုးက ဘီလ္ရဲ႕ အျဖစ္အပ်က္ကိုၾကည္႕ျပီး ရွက္စရာ ေကာင္းတယ္.. ဘီလ္ ဆံုးျဖတ္ခ်က္မွားတယ္လို႕ ေ၀ဖန္ၾကေပမဲ႕ ဘီလ္ေဟဗင္က “သူ႕ဘ၀မွာ ဘယ္ဟာက အေရးအၾကီးဆံုးဆိုတာ သူ႕ကိုယ္သူသိပါတယ္.. ေမြးဖြားလာမဲ႕ သူ႕သားအတြက္၊ သူ႕မိသားစုအတြက္ အေကာင္းဆံုး ဖခင္တစ္ေယာက္ ျဖစ္ခ်င္ပါတယ္.. ေရႊတံဆိပ္ဆိုတာ အခြင္႕သင္႕ရင္ ေနာက္တစ္ၾကိမ္မွာ ရေအာင္ယူႏိုင္ေပမဲ႕ သူ႕သားေမြးဖြားခ်ိန္ကို သူ႕ဘ၀မွာ ေနာက္တစ္ၾကိမ္ ထပ္ၾကံဳမွာ မဟုတ္ေတာ႕ပါဘူး... ဒါေၾကာင္႕ သူမွန္တယ္ထင္လို႕ စဥ္းစားေရြးခ်ယ္ခဲ႕တဲ႕ ဆံုးျဖတ္ခ်က္အတြက္ နည္းနည္းမွ ေနာင္တမရပါဘူး” လို႕ေျပာပါတယ္..
ဘီလ္ေဟဗင္ရဲ႕ စိတ္၀င္စားစရာ ေနာက္ဆက္တြဲအေၾကာင္းအရာက သူ႕မိန္းမဟာ သားေယာက်္ားေလးကို ေမြးဖြားခဲ႔ျပီး သားေလးကို ဖရန္ခ္႕ေဟဗင္ လို႕ နံမည္ေပးလိုက္ၾကပါတယ္.. ေနာင္ႏွစ္ေပါင္း ၂၈ႏွစ္ၾကာလို႕ ၁၉၅၂ခုႏွစ္ေရာက္တဲ႕အခ်ိန္မွာေတာ႕ ဘီလ္ဟာ ႏိုင္ငံရပ္ျခားက ေၾကးနန္းတစ္ေစာင္ လက္ခံရရွိပါတယ္.. အဲဒီေၾကးနန္းဟာ ၁၉၅၂ခုႏွစ္ အိုလံပစ္ပြဲေတာ္ကို အိမ္ရွင္ႏိုင္ငံအျဖစ္ လက္ခံက်င္းပတဲ႕ ဖင္လန္ႏိုင္ငံကေန သူ႕သားဖရန္ခ္႕က ပို႕လိုက္တာ ျဖစ္ပါတယ္… ေၾကးနန္းထဲမွာ ပါတာက “ ဒယ္ဒီ.... သား ေမြးဖြားမဲ႕အခ်ိန္နဲ႕ တိုက္ေနတာေၾကာင္႕ ဒက္ဒီ လက္လြတ္ဆံုးရံႈးခဲ႕ရတဲ႕ ေရႊတံဆိပ္ကို သား အရယူလိုက္ပါျပီ.. မၾကာခင္ ေရႊတံဆိပ္နဲ႕အတူ အိမ္ျပန္လာပါေတာ႕မယ္..” ဆိုတဲ႕ စာသားေတြဘဲ ျဖစ္ပါတယ္..
ဟုတ္ပါတယ္.. ဖရန္ခ္႕ဟာ ကႏူးေလွျပိဳင္ပြဲမွာ အေမရိကန္ႏိုင္ငံအတြက္ ေရႊတံဆိပ္ ဆြတ္ခူးေပးခဲ႕ပါျပီ. သူ႕အေဖ အျမဲမက္ခဲ႕ရေပမဲ႕ သားျဖစ္သူ ဖရန္ခ္႕ေၾကာင္႕ စြန္႔လႊတ္လိုက္ရတဲ႕ အိပ္မက္၊ ဖခင္ျဖစ္သူ အေကာင္အထည္မေဖာ္ျဖစ္ခဲ႕တဲ႕ အိပ္မက္ကို သား ဖရန္ခ္႕ကဘဲ အသက္သြင္းျပီး ေရႊတံဆိပ္ကို ဆြတ္ခူးေပးလိုက္တာ ျဖစ္ပါတယ္..
ဒါေၾကာင္႕လဲ ဘီလ္အျမဲေျပာတာက “လုပ္သင္႕လုပ္ထိုက္တာ တစ္ခုကို လုပ္မယ္လို႕ အေကာင္းဆံုး ဆံုးျဖတ္ျပီးျပီဆိုရင္ ဘယ္ေတာ႕မွ ေနာင္တ မရပါနဲ႕တဲ႕”
Steve Goodier ရဲ႕ No Regrets ကို ဘာသာျပန္ မွ်ေ၀ပါသည္။
ေနာင္တရျခင္းမွ ကင္းေ၀းၾကပါေစရွင္
ေလးစားခ်စ္ခင္စြာျဖင္႕
ေခ်ာ(အစိမ္းေရာင္လြင္ျပင္)
တူညီေသာ ခ်စ္ျခင္းတစ္စံု
Wednesday, May 19, 2010
picture from Here
လူတိုင္းလူတိုင္းမွာေတာ႕ စိတ္မၾကည္မသာ ျဖစ္တဲ႕အခ်ိန္၊ စိတ္ညစ္တဲ႕အခ်ိန္၊ စိတ္ဓာတ္က်တဲ႕အခ်ိန္ေတြ၊ ၀မ္းနည္း နာက်င္ေနတဲ႕အခ်ိန္ေတြ တစ္ခါမဟုတ္ တစ္ခါေတာ႔ ရွိတတ္ၾကမွာဘဲေနာ္.. အဲဒီအခ်ိန္ေတြကို ဘယ္လိုမ်ား ေက်ာ္ျဖတ္ၾကပါသလဲ.. လူတစ္ေယာက္နဲ႕တစ္ေယာက္ ေက်ာ္ျဖတ္ပံု၊ ရင္ဆိုင္ၾကပံုခ်င္းေတာ႕ တူၾကမယ္ မထင္ပါဘူး။ တစ္ခ်ိဳ႕က်ေတာ႕ စိတ္ဓာတ္က်ရင္ ၀မ္းနည္းနာက်င္ရင္ ငိုေၾကြးၾကတယ္.. အခ်ိဳ႕က မိမိမိတ္ေဆြ၊ မိဘေဆြမ်ိဳးေတြဆီ ရင္ဖြင္႕ ေျပာျပၾကတယ္.. အခ်ိဳ႕က်ေတာ႕လည္း စိတ္ခြန္အားျဖစ္မဲ႕စာေတြ၊ စိတ္ကို တည္ျငိမ္ေစမဲ႕ အဆံုးအမ တရားစာေတြ ဖတ္ၾကတယ္.. တရားထိုင္ၾကတယ္.. တစ္ခ်ိဳ႕က်ေတာ႕ သီခ်င္းေတြ ေအာ္ဟစ္ သီဆို တတ္ၾကပါတယ္.. ဒါက တစ္ေယာက္နဲ႕တစ္ေယာက္ စိတ္ညစ္ႏြမ္းခ်ိန္ကို ရင္ဆိုင္ ျဖတ္သန္းပံုခ်င္း မတူညီတာကို ေျပာျပခ်င္တာပါ..
ကၽြန္မစိတ္ညစ္ရင္၊ စိတ္မၾကည္မသာျဖစ္ရင္ ေအးခ်မ္းဆိတ္ျငိမ္တဲ႕ ရႈခင္းေတြ တစ္ေမွ်ာ္တစ္ေခၚၾကီးကို ေငးေမာလို႕ရႏိုင္မဲ႕ ၊ အခ်ိန္အၾကာၾကီး ကိုယ္႕စိတ္အာရံုေတြကို အဆံုးမရွိ လြတ္ေပးလိုက္လို႕ရတဲ႕ ေနရာမ်ိဳးမွာ ထိုင္ေနရတာကို သေဘာက် ႏွစ္သက္မိတယ္.. ဒီအခ်ိန္မွာ ဖုန္းေတြကို ပိတ္ခ်င္ပိတ္ထားမယ္.. ျပင္ပ အဆက္အသြယ္ေတြ အကုန္ျဖတ္ေတာက္လို႕ ကိုယ္မသိ၊ ကိုယ္မရင္းႏွီးတဲ႕ မ်က္စိတစ္ဆံုးျမင္ေနရတဲ႕ ေတာင္တန္းၾကီးေတြေပၚကို ေက်ာ္ျဖတ္ျပီး အေ၀းဆံုးထိ စိတ္ကို ျဖန္႕က်က္လို႕ ခရီးႏွင္ရတာက ကၽြန္မရဲ႕ စိတ္အာရံုကို ျပန္လည္ လန္းဆန္းလာေအာင္၊ စိတ္ေတြ ျပန္လည္တည္ျငိမ္လာေအာင္ ကုစားတဲ႕နည္းတစ္မ်ိဳးပါဘဲ.. အဲဒီခ်ိန္မ်ိဳးမွာ အိမ္ထဲမွာ ေနေနတာထက္စာရင္ အိမ္ျပင္ပကိုထြက္ျပီး လန္းဆန္း သန္႕စင္တဲ႕ ေလေျပရဲ႕ အေပြ႕အဖက္ကို ခံယူလို႕ ၾကည္လင္လွပတဲ႕ ရႈခင္းေလးေတြကို ၾကည္႕လိုက္ျပီ ဆိုရင္ ကိုယ္႕မွာ ရွိေနတဲ႕ ေသာကစိတ္ေတြ အနည္းနဲ႕အမ်ားေတာ႕ ေအးခ်မ္းသြားတတ္ပါတယ္..
ဒီညေနလဲ တစ္စံုတစ္ရာေသာ အေၾကာင္းေၾကာင္႔ ေနာက္က်ိညစ္ႏြမ္းေနတဲ႕၊ ၀မ္းနည္းပင္ပန္းေနတဲ႕ စိတ္အာရံုေတြကို ေဆးေၾကာဖို႕ ကၽြန္မထိုင္ေနက် ေနရာေလးတစ္ခုျဖစ္တဲ႕ ျမစ္ဆိပ္ကမ္းေဘးက တာရိုးေလးကို ထြက္လာခဲ႕မိပါတယ္.. တာရိုးေလးက ျမစ္ေရမေက်ာ္ေအာင္ ေျမဖို႕ထားတဲ႕ ေနရာေပမဲ႕ ကားသြားလို႕ရတဲ႔ အထိ လမ္းအက်ယ္ရွိျပီးေတာ႕ တာရိုးတစ္ေလွ်ာက္ကိုလည္း အုတ္တံတိုင္း ကာထားပါတယ္.. အုတ္တံတိုင္းဆိုေပမဲ႕လို႕ အလံုပိတ္တံတိုင္းမ်ိဳး မဟုတ္ဘဲ အကြက္က်ဲက်ဲ ကာထားတဲ႕ အရံအတားသေဘာမ်ိဳးပါဘဲ.. တံတိုင္းနဲ႕ကပ္ရပ္မွာ ထိုင္စရာ ကြန္ကရိ ခံုကေလးမ်ား ခပ္က်ဲက်ဲ ရွိေနျပီး တာရိုးေပၚက လမ္းကေလးကေတာ႕ ကတၱရာ ခင္းထားတဲ႕ လမ္းကေလးလဲ ျဖစ္ပါတယ္.. အရိပ္ရ အပင္ေတြကို အရြယ္ညီညီ စီရီလွပစြာ လမ္းေဘး၀ဲယာ စိုက္ပ်ိဳးထားပါတယ္.. သစ္ရြက္စိမ္းတို႕ရဲ႕ ရနံ႕ကလည္း စိတ္ကိုလတ္ဆတ္ ၾကည္ျမေစႏိုင္တယ္ မဟုတ္ပါလား... တာရိုးေအာက္ကို ဆင္းလိုက္တာနဲ႕ စိမ္းလန္းစိုေျပေနတဲ႕ ျမက္ခင္းျပင္က်ယ္ၾကီးနဲ႕အတူ ျပဳျပင္ထားတဲ႕ အရြယ္မ်ိဳးစံု၊ အပင္မ်ိဳးစံုတို႕ကို စံနစ္တက် စိုက္ပ်ိဳးထိန္းသိမ္းထားတဲ႕ အပန္းေျဖစရာေနရာ ရွိပါတယ္.. ပန္းျခံလို႕ေခၚခ်င္ေပမဲ႕ အပြင္႕ပြင္႕တဲ႕ ပန္းပင္ဆိုလို႕ စကၠဴပန္းပင္ကလြဲလို႕ က်န္တာအားလံုးက စိမ္းစိမ္းစိုစို အရြက္ဖားဖား အပင္ၾကီး၊ အပင္လတ္ေတြ ျဖစ္တာေၾကာင္႕ ပန္းျခံလို႕လဲ ေခၚဖို႕ခက္ပါတယ္.. ျမိဳ႕ေနလူထု အပန္းေျဖနားေနစရာ ဆိုတာကမွ ပိုျပီး လိုက္ဖက္ပါတယ္..
အဲဒီေနရာမွာေတာ႕ သစ္ပင္ၾကီးေတြရဲ႕ေအာက္မွာ သဘာ၀ ေက်ာက္တံုးၾကီးေတြနဲ႕ ျပဳလုပ္ထားတဲ႕စားပြဲၾကီးေတြ၊ လူေတြထိုင္စရာ ေက်ာက္ခံုေတြ ရွိပါတယ္.. ေန႕ခင္း ေန႕လည္ဆိုရင္ အနားယူသူမ်ား၊ မဂၤလာေဆာင္ အလွဓာတ္ပံုရိုက္ၾကသူမ်ား၊ ေပ်ာ္ပြဲစားထြက္သူမ်ား ရွိေနတတ္ျပီး ညေနခင္းဆိုရင္ေတာ႕ လမ္းေလွ်ာက္လာသူမ်ား၊ ကားနဲ႕လာျပီး မိသားစုလိုက္ အပန္းေျဖ ေလေကာင္း ေလသန္႕ ရႈၾကသူမ်ားနဲ႕ ျမက္ခင္းျပင္ၾကီးမွာေရာ တာရိုးတစ္ေလွ်ာက္မွာပါ စည္ကားလွပါတယ္.. အစားအေသာက္ေရာင္းခ်တဲ႕ ဆိုင္ကေလးမ်ားလည္း ရွိေနတာေၾကာင္႕ အပန္းေျဖလာသူမ်ားအတြက္ အဆင္ေျပလွပါတယ္. ကၽြန္မကေတာ႕ ျမစ္ျပင္ကို ျဖတ္သန္းျပီး တိုက္ခတ္လာတတ္တဲ႕ ေလေျပႏုႏု ေအးေအး ေလးေတြရယ္ ဟိုးအေ၀းမွာ အဆံုးမရွိ ျမင္ေနရတဲ႕ ေတာင္ျပာတန္းၾကီးေတြရဲ႔ ညိွဳ႕ယူဆြဲေဆာင္ႏိုင္လြန္းတဲ႕ အလွအပရယ္ေၾကာင္႕ ဒီေနရာေလးကို သေဘာက်မိတာပါဘဲ.. ေတြးခ်င္တိုင္းေတြး၊ ေငးခ်င္တိုင္းေငးလို႕ ေကာင္းတဲ႕ ေနရာေလးတစ္ခုဘဲ မဟုတ္လား။
ခုလဲ တံတိုင္းနားက ထိုင္ခံုတစ္ခုေပၚထိုင္ျပီး ဟိုးေ၀းေ၀းက ဆင္႕ကာဆင္႕ကာ စီရီလွပစြာ ရွိေနတဲ႕ ျပာရီမႈိင္းမိႈင္း ေတာင္တံတိုင္းေတြကို ေက်ာ္ျဖတ္လို႔ ကၽြန္မရဲ႕စိတ္ေတြ ရြက္လႊင္႕ခ်င္တိုင္း လႊင္႕သြားေနတဲ႕အခ်ိန္မွာ အနီးနားမွာ ကပ္ျပီး ေပၚလာတဲ႕ အသံတစ္ခုေၾကာင္႕ စိတ္နဲ႕ကိုယ္ ျပန္တြဲမိရက္သား ျဖစ္သြားပါတယ္.. ဒီလို စိတ္ေတြ ရြက္လႊင္႕သြားလိုက္မိတာ ဘယ္ေလာက္ေတာင္ ၾကာျပီလဲဆိုတာ သတိမထားလိုက္မိေပမဲ႕ ျမစ္ျပင္က ေလေအးေၾကာင္႕ အကၤ်ီလက္တို၀တ္ထားတဲ႕ လက္တစ္ေလွ်ာက္လံုးေတာ႕ ေအးစက္ေနခဲ႕ပါျပီ။ အသံၾကားရာကို လွည္႕ၾကည္႕လိုက္ေတာ႕ လမ္းေလွ်ာက္ေနၾကတဲ႕ အသက္ ၇၀ေက်ာ္ ၈၀နီးပါး အဖိုးအဖြားစံုတြဲတစ္တြဲ။ အဖိုးအိုက ေတာင္ေ၀ွးေလးကို တစ္ဘက္က ကိုင္ထားရင္း လက္တစ္ဘက္က အဖြားအိုရဲ႕ လက္ကေလးေတြကို ေဖးမတြဲကူလို႕.. အဖြားအိုရဲ႕ လက္ေတြကလဲ အဖိုးရဲ႕ လက္ေပၚမွာ ျမဲျမံခိုင္မာလို႕.. ၾကည္႕ရတာနဲ႕တင္ ၾကည္ႏူးစရာ ေကာင္းေနျပီ.. ၾကားလိုက္ရတဲ႕ အဖိုးအိုရဲ႕ အၾကင္နာေမတၱာအျပည္႕နဲ႕ အသံကေရာ ကၽြန္မအာရံုေတြကို ဆြဲယူသြားခဲ႕တာဘဲမဟုတ္လား.. အဖိုးအိုက အဖြားကို ေျပာတဲ႕စကားက “အဖြားၾကီးေရ.. ေမာေနျပီလား.. ေျဖးေျဖးေလွ်ာက္ေနာ္.. ထိုင္စရာေနရာ ေတြ႔ရင္ ခနေလာက္နားရေအာင္.. ေရေရာ ဆာေနျပီလား.. ထိုင္မဲ႕ေနရာက်ရင္ အိတ္ထဲက ေရတိုက္မယ္ေနာ္” တဲ႕.. အဖြားကို ၾကည္႕ရတာ အနည္းငယ္ေတာ႕ ေမာပန္းေနပံုရပါတယ္..
တာရိုးတစ္ေလွ်ာက္ ကၽြန္မၾကည္႕လိုက္ေတာ႕ လူေတြက အေတာ္မ်ားေနတယ္.. ျပီးေတာ႕ ထိုင္ဖို႕လုပ္ေပးထားတဲ႕ ခံုေတြကလဲ ေနရာလြတ္မက်န္ေတာ႕ေအာင္ လူေတြအျပည္႕ ရွိေနပါတယ္.. အထူးသျဖင္႔ေတာ႔ ငယ္ငယ္ရြယ္ရြယ္ စံုတြဲကေလးေတြက ပိုမိုမ်ားျပားပါတယ္.. ဒီေတာ႕ မေနႏိုင္တဲ႕ကၽြန္မက ကိုယ္လက္ရွိ ထိုင္ေနတဲ႕ ကြန္ကရိခံုကေလးကေန ထလိုက္ျပီး “အဖုိးနဲ႕အဖြား ဒီမွာ ခနေလာက္နားပါလား.. ကၽြန္မ ဒီေဘးက အုတ္တံတိုင္းေပၚ ထိုင္လိုက္မယ္ေလ” လို႕ ဖိတ္ေခၚလိုက္ပါတယ္.. အုတ္တံတိုင္းရဲ႕ အျမင္႕က ခါးေလာက္ရွိတာမို႕ အဖိုးအဖြားတို႕အတြက္ အဆင္မေျပႏိုင္ေပမဲ႕ ကၽြန္မအတြက္ေတာ႔ ထိုင္လို႕ အဆင္ေျပတာေၾကာင္႔ ခံုေနရာေလး ဖယ္ေပးျပီး အနီးနားက အုတ္တံတိုင္းေပၚ တက္ထိုင္လိုက္ပါတယ္..
ခံုကေလးေပၚ ထိုင္လိုက္တဲ႕ အဖိုးအဖြားတို႕ကိုၾကည္႕ရင္း ဘာရယ္မသိတဲ႕ ခံစားခ်က္ေလးေတြနဲ႕ စိတ္၀င္တစား ေငးၾကည္႕ေနမိပါတယ္.. အဖိုးအိုက သူလြယ္လာတဲ႕ အိတ္ကေလးထဲက ေရဘူးေလးတစ္ခုကို ထုတ္လိုက္ျပီး အဖြားကို တိုက္ပါတယ္.. ဒါေပမဲ႕ အဖြားက ျငင္းလိုက္ျပီး အဖိုးကို အရင္ေသာက္ပါလို႕ ေျပာလိုက္ေတာ႕ အဖိုးအိုက ခပ္ျပံဳးျပံဳးေလးနဲ႕ ေရကို ေမာ႕ေသာက္လိုက္ျပီး အဖြားဘက္ကို ျပန္ေပးလိုက္ေတာ႕မွ အဖြားအိုက ေရကို ေျဖးေျဖးေလး ေမာ႕ေသာက္ပါတယ္.. အဖြားေရေသာက္ေနတုန္းမွာ အဖိုးအိုက အိတ္ထဲက ေနာက္ထပ္ ပစၥည္းေလးတစ္ခုကို ဆြဲထုတ္လိုက္ျပန္တယ္.. သူ႕လက္ထဲ ပါလာတာက လက္ကိုင္ပု၀ါေလး တစ္ထည္.. အဲဒီလက္ကိုင္ပု၀ါေလးနဲ႕ ေခၽြးစို႕ေနတဲ႕ အဖြားရဲ႕ နဖူးနဲ႕ လည္ပင္းတို႕ကို သာသာဖြဖြေလး သုတ္ေပးေနပါတယ္.. အိုး သိပ္ကို ရိုမန္တစ္ဆန္လွတဲ႕ ၾကည္္ႏူးဖြယ္ ျမင္ကြင္းကေလးပါဘဲလား..
အဖိုးကိုၾကည္႕ရတာ သူ႕အျပဳအမူေတြအတြက္ ရွက္ကိုးရွက္ကန္းျဖစ္ဟန္ ဘာမွ မေတြ႔ရသလို ဒီလိုလုပ္ေပးေနတာဟာလည္း သူ႕အတြက္ ဘာမွမထူးဆန္းသလို အျမဲလုပ္ေနက် အလုပ္တစ္ခုကို လုပ္ေနတဲ႕ပံုစံမ်ိဳးနဲ႕.. သက္ေတာင္႕သက္သာ ေစတနာ ေမတၱာအျပည္႕နဲ႕ပါဘဲ.. အဖြားအိုကေရာ.. သူ႕မ်က္ႏွာေပၚလည္း အဖိုးကို ခ်စ္ခင္ျမတ္ႏိုးျခင္း၊ အားကိုးယံုၾကည္ျခင္းေတြအျပည္႕နဲ႕ အဖိုးခုလို လုပ္ေပးေနတာကို ၾကည္ႏူးႏွစ္သက္ေနတဲ႕ အျပံဳးကေလးနဲ႕အတူ မ်က္ႏွာေလးက အသက္အရြယ္ေၾကာင္႕ အိုမင္းရင္႕ေရာ္ေနေပမဲ႕လို႕ ခ်စ္ျခင္း ေမတၱာရဲ႕ ေရာင္ျပန္ဟပ္မႈေၾကာင္႕ ရႊန္းစိုလင္းလက္လို႕ပါဘဲ...
ေရေသာက္ျပီး ေရဘူးေလးကို အဖိုးကိုျပန္ေပးလိုက္တဲ႕ အဖြားဟာ လက္ကိုင္ပု၀ါကို ျပန္ဆြဲယူလို႕ အဖိုးအိုကို ယုယၾကင္နာစြာနဲ႕ တစ္လွည္႕ ျပန္သုတ္ေပးေနပါတယ္.. ျပီးသြားေတာ႕မွ တစ္ေယာက္တည္းထိုင္ေနတဲ႕ ကၽြန္မဘက္ကို လွည္႕ၾကည္႕ျပီး “သမီးက တစ္ေယာက္တည္းလား.. အေဖာ္မပါဘူးလား” လို႕ ေမးလာပါတယ္.. ကၽြန္မလဲ “အဖိုးနဲ႕အဖြားတို႕လို ေပ်ာ္စရာအေဖာ္ မရွိဘူးေလ” လို႕ ရယ္ရႊင္ျပျပနဲ႕ ေနာက္ေတာက္ေတာက္ေလး ျပန္ေျဖလိုက္ပါတယ္.. သူတို႕ ၂ေယာက္ကို ၾကည္႕ျပီး ကၽြန္မရဲ႕ စိတ္ထဲမွာ ရင္းရင္းႏွီးႏွီးကို ခံစားေနမိျပီး ရႊင္ရႊင္ျမဴးျမဴးေလး ျဖစ္ေနခဲ႕တာေၾကာင္႕ပါ။ အဖိုးအဖြားတို႕က ကၽြန္မရဲ႕စကားကို ခပ္ဟက္ဟက္ေလး ရယ္ေမာ လိုက္ၾကပါတယ္.. အဖိုးနဲ႕အဖြားကို စိတ္ထဲကေန ေမးခြန္းေလးေတြ ေမးၾကည္႕ခ်င္လာတာေၾကာင္႕ စကားစလိုက္မိပါျပီ..
“အဖြားတို႕ကို ၾကည္႕ရတာ အရမ္းၾကည္ႏူးစရာ၊ အားက်စရာေကာင္းတယ္ေနာ္.. အိမ္ေထာင္သက္ ဘယ္ေလာက္ၾကာျပီလဲဟင္”
ကၽြန္မရဲ႔အေမးကို အဖြားက ျပံဳးျပံဳးကေလးနဲ႕ “အဖြားတို႕က ငယ္လင္ငယ္မယားေတြ သမီးရဲ႕ .. အဖြား ၁၆ႏွစ္ သမီးရဲ႕အဖိုး အသက္ ၂၀မွာ အိမ္ေထာင္က်တာ ဆိုေတာ႕ အခု အဖြားက ၇၆၊ အင္း ႏွစ္ ၆၀ရွိျပီေပါ႕သမီးရယ္.. ” လို႕ျပန္ေျဖပါတယ္..
“သားသမီးေတြေရာ ဘယ္ႏွေယာက္ရွိလဲ” လို႕ေမးေတာ႕ “သား၂ေယာက္ သမီး၄ေယာက္ရွိတယ္ သမီးေရ.. အားလံုး အိမ္ေထာင္က်လို႕ အဖြားတို႕မွာ ေျမးေတြခ်ည္း ၂၀ေက်ာ္ေနျပီ… အဲ ျမစ္ေတြေတာင္ တစ္ခ်ိဳ႕အိမ္ေထာင္က်သူ က်ေနျပီေလ” လို႕ျပန္ေျပာပါတယ္.. အဖြားရဲ႕အသံက အရမ္းကို ႏုညံ႕ သိမ္ေမြ႔တာပါဘဲ.. ေလသံေလးကလဲ ခ်ိဳခ်ိဳေအးေအးေလးနဲ႕ .. ၾကည္႕ရတာ သူ႕တစ္သက္မွာ ၾကမ္းၾကမ္းတမ္းတမ္း စကားတို႕ကိုပင္ ဆိုခဲ႕ဖူးပံုမေပၚပါ..
“အဖြားတို႕ၾကည္႕ရတာ တစ္ေယာက္နဲ႕တစ္ေယာက္ အရမ္းခ်စ္ခင္ၾကတာဘဲေနာ္.. အဖြားတို႕အိမ္ေထာင္သက္မွာ ရန္တစ္ခါမွ မျဖစ္ဖူးဘူးလား” လို႕ ေမးမိေတာ႕ အဖိုးက ျပန္ေျဖပါတယ္.. “သူက စိတ္သေဘာအရမ္းႏုညံ႔တယ္ သမီးရဲ႕.. အဖိုးကေတာ႕ စိတ္နည္းနည္းဆတ္တယ္.. ဒါေပမဲ႕ အဖိုးစိတ္ဆိုးမယ္ျပင္ရင္ သူက အရင္အေလွ်ာ႕ေပးလိုက္ေတာ႕ ဘယ္ေတာ႕မွ ရန္ျဖစ္စကားမ်ားတဲ႕အဆင္႕ကို မေရာက္ပါဘူးကြယ္… ”
“သူကလဲ အဖြားအေပၚ ညွာတာတာကိုးသမီးရဲ႕.. အဖြားကို စကားၾကမ္းၾကမ္းေတာင္ မေျပာခဲ႕ဖူးေတာ႕ ရန္ျဖစ္တယ္ဆိုတာလည္း ဘယ္ရွိေတာ႕မွာလဲ.. အဓိက ကေတာ႕ နားလည္မႈေပါ႕သမီးရယ္.. အဖိုးက အဖြားအေပၚ အျမဲတမ္း နားလည္မႈေပးခဲ႕တယ္.. အိမ္ေထာင္ဦးစီး ေယာက်္ားေကာင္းပီသစြာနဲ႕ အဖြားကို ေဖးေဖးမမ ၾကင္ၾကင္နာနာ ရွိတယ္.. အဖြားတို႕ မိန္းမေတြရဲ႕ စိတ္က ကိုယ္႕ေယာက်္ားကို အားကိုးတြယ္တာ တတ္တဲ႕ စိတ္မ်ိဳးရွိတယ္ေလ.. ေယာက်္ားလုပ္သူက ေကာင္းေနရင္ မိန္းမေတြကလဲ အိမ္ေထာင္ရွင္မ ေကာင္း ပီသဖို႕ ဘယ္၀န္ေလးေတာ႕မလဲ သမီးရယ္… ကိုယ္ခ်စ္လို႕ ထူေထာင္ထားတဲ႕အိမ္ေထာင္ေရးကို တစ္သက္လံုး ေပ်ာ္ေပ်ာ္ရႊင္ရႊင္ ေအးေအးခ်မ္းခ်မ္းနဲ႕ ရိုးေျမက်တဲ႕အထိ ျဖတ္သန္းခ်င္တာေလ.. သမီးအဖိုးကလဲ ဒီလိုစိတ္မ်ိဳးဘဲရွိပါတယ္.. ဒီေတာ႕ အဖြားတို႕က မခ်မ္းသာေပမဲ႕ ဘ၀ကို နားလည္မႈေလးေတြနဲ႕ တည္ေဆာက္ၾကေတာ႕ စိတ္ေအးခ်မ္းတယ္ သမီးရဲ႕” အဖြားရဲ႕ ေလသံေအးေအးေလးက သူ႕ရဲ႕စိတ္ေလးလိုပါဘဲ ေအးခ်မ္းလိုက္တာေနာ္… သူတို႕ေျပာတဲ႕စကားေတြဟာ အမွန္ျဖစ္လိမ္႕မယ္ဆိုတာ သံသယျဖစ္စရာ မရွိေလာက္ေအာင္ ကၽြန္မရင္ထဲက ယံုၾကည္မိပါတယ္.. သူတို႕ရဲ႕ စိတ္သ႑ာန္ေတြက သူတို႕ရဲ႕ အျပဳအမူ ေပၚမွာတင္မက မ်က္ႏွာေပၚမွာပါ ေဖာ္ျပေနသားဘဲေလ..
“အဖြားတို႕အိမ္ေထာင္ေရးက သိပ္စိတ္ခ်မ္းသာစရာ ေကာင္းတာဘဲေနာ္ .. အားက်ဖို႕ေကာင္းလိုက္တာ.. အဖိုးရဲ႕ နားလည္မႈကို ရထားတဲ႕ အဖြားက ကံေကာင္းသလို အေလွ်ာ႔ေပးတတ္တဲ႕ အဖြားကို ရတာလဲ အဖိုး ကံေကာင္းတာပါဘဲေနာ္.. ”
ကၽြန္မက ေျပာလိုက္ေတာ႕ အဖြားက ကၽြန္မကို ရင္းႏွီးခင္မင္စိတ္ေၾကာင္႕ ထင္ပါရဲ႔.. ေမးခြန္းေလးတစ္ခု ျပန္ေမးပါတယ္.. “ဒီလိုဆို သမီးကေရာ သမီးရရွိထားတဲ႕အခ်စ္က ဘယ္လိုအခ်စ္မ်ိဳးလဲ.. နားလည္မႈေပးတဲ႕အခ်စ္လား.. အေလွ်ာ႕ေပးတဲ႕ အခ်စ္မ်ိဳးလား၊ အဲဒီအခ်စ္မွာ သမီးကိုယ္တိုင္ကေရာ စိတ္ခ်မ္းေျမ႕မႈ ရရဲ႕လား” တဲ႕
ကၽြန္မကသာ ေမးခြန္းေတြ ေတာက္ေလွ်ာက္ေမးလာခဲ႕ေပမဲ႕ ျပန္ေမးလိုက္တဲ႕ အဖြားရဲ႕ ေမးခြန္းမွာ ကၽြန္မႏႈတ္ေတြ ဆြံ႕အလို႕သြားခဲ႕ပါတယ္.. ျပန္ေျဖစရာစကား ရွာမရတာနဲ႕ဘဲ ခပ္ျပံဳးျပံဳးေလးသာ လုပ္ေနလိုက္မိပါေတာ႕တယ္... စိတ္ထဲက တီးတိုးေလး ေျပာေနမိတာက “သမီးလဲ အဖြားလို ကံေကာင္းခ်င္ပါတယ္.. အခ်စ္မွာ သာယာခ်မ္းေျမ႕ခ်င္တာပါဘဲ အဖြားရယ္.. ဒါေပမဲ႕.......”
“ကဲ... သမီးေရ.. မေမွာင္ခင္ အဖုိုးတို႕ ျပန္လိုက္ဦးမယ္.. ညေနတိုင္း အဖိုးတို႕က လမ္းလာလာေလွ်ာက္တယ္ေလ.. ဟိုးနားေလးက အိမ္မွာေနတယ္သမီးေရ. ေရာက္ရင္ ၀င္လာလည္ေနာ္.. သမီးအဖြားက ခုခ်ိန္ထိ အဖိုးကို ဟင္းခ်က္ေကၽြးတုန္း.. သူက ဟင္းခ်က္္သိပ္ေကာင္းတာသမီးရဲ႕… လာလည္ရင္ သမီးကို အဖြားလက္ရာနဲ႕ ထမင္းေကၽြးမယ္ေနာ္.. ”
အဖိုးက ေျပာေျပာဆိုဆို ေတာင္ေ၀ွးကိုေကာက္လို႕ အရင္ထလိုက္ျပီး လက္ကေလး ကမ္းလိုက္ကာ အဖြားထႏိုင္ေအာင္ ၾကင္ၾကင္နာနာေလး တြဲထူလိုက္ပါတယ္.. အတြဲခံရတဲ႕အဖြားရဲ႕ လက္ကေလးေတြကလည္း အဖိုးရဲ႕ လက္ေတြကို အားကိုးတၾကီး ဆုပ္ကိုင္လို႕..
“သမီးလဲ တစ္ေယာက္တည္း ဆိုေတာ႕ မေမွာင္ခင္ျပန္ေနာ္.. အၾကာၾကီးမထိုင္နဲ႕ ျမစ္ျပင္ကလာတဲ႕ေလက ေအးေတာ႕ အေအးမိမယ္.. ဒီဘက္ေရာက္ျဖစ္ရင္ အဖြားတို႕ဆီလဲ လာလည္ေနာ္” လို႕ အသံေအးေအးေလးနဲ႕ အဖြားက သံေယာဇဥ္ၾကီးတတ္စြာ ၀င္ေျပာလိုက္ပါတယ္..
တစ္ေယာက္လက္ တစ္ေယာက္တြဲျပီး တစ္ေရြ႕ေရြ႕ ေ၀းကြာသြားတဲ႕ အဖိုးနဲ႕ အဖြားကိုၾကည္႕ျပီး ခံစားခ်က္တစ္မ်ိဳးေၾကာင္႕ မ်က္ရည္စတစ္ခ်ိဳ႕ မ်က္၀န္း အိမ္မွာ ရစ္၀ဲ လာမိပါတယ္.. ၾကည္ႏူးမႈေၾကာင္႕ က်တဲ႕မ်က္ရည္လား.. ဘာအတြက္ေၾကာင္႕ က်တဲ႕ မ်က္ရည္လဲ ဆိုတာကိုေတာ႕ ကၽြန္မကိုယ္တိုင္ေတာင္ ေ၀ခြဲဖို႕ ခက္လွေပမဲ႕ နားလည္စာနာမႈ၊ အေလွ်ာ႔ေပးသိတတ္မႈ၊ ခ်စ္ခင္ၾကင္နာမႈ စသည္တို႕ျဖင္႕ ယွက္ဖြဲ႕ထားတဲ႕ အဖိုးအိုနဲ႕ အဖြားအိုတို႕ရဲ႕ ေလးစား အားက်ဖြယ္ တူညီေသာ ခ်စ္ျခင္း မ်ိဳးကိုေတာ႕ လိုခ်င္ မက္ေမာ လွပါတယ္ေလ။ အခ်စ္ဆိုတာ တစ္ဦးနဲ႕တစ္ဦး စာနာနားလည္မႈ၊ ေဖးမကူညီမႈ၊ ျမတ္ႏိုးတြယ္တာမႈ၊ ေလးစား ခ်စ္ခင္မႈေတြနဲ႕ တည္ေဆာက္ ထားမယ္ဆိုရင္ သာယာလွပလို႕ ေပ်ာ္ရႊင္ခ်မ္းေျမ႕ဖြယ္ ခ်စ္ျခင္းတစ္စံု ျဖစ္လာမွာေတာ႕ ေသခ်ာသားဘဲ မဟုတ္ပါလားေနာ္။
လူတိုင္းလူတိုင္း တူညီေသာ ခ်စ္ျခင္းေမတၱာကို ပိုင္ဆိုင္ႏိုင္ၾကပါေစရွင္..
ေခ်ာ(အစိမ္းေရာင္လြင္ျပင္)
အလွဆံုး ျမင္ကြင္းေလးတစ္ခု
Tuesday, May 18, 2010
picture from Here
ကၽြန္မရဲ႕ တစ္သက္မွာ ခုလို ပူျပင္းေျခာက္ေသြ႔မႈမ်ိဳးကို တစ္ခါမွ မခံစားခဲ႕ရဖူုးပါဘူး.. ဘ၀မွာ အပူဆံုး ေန႕ရက္ေတြပါဘဲရွင္.. မိုးကို မျမင္ရတာလဲ လေပါင္း၊ ရက္ေပါင္းမ်ားစြာ ၾကာခဲ႕ပါျပီ.. ကၽြန္မတို႕ စိုက္ပ်ိဳးထားတဲ႕ သီးပင္စားပင္ေတြ အားလံုးဟာလည္း တစ္ေျဖးေျဖး ေျခာက္ေသြ႕လာျပီး ေမြးျမဴထားတဲ႕ႏြားေတြဟာလည္း စိမ္းစိုလန္းဆန္း ခ်ိဳျမတဲ႕ အရြက္ေတြကို မစားရ၊ ေရကို ၀လင္ေအာင္ မေသာက္သံုးရတဲ႕အတြက္ ႏို႕ေတာင္ မထြက္ႏိုင္ေအာင္ ျဖစ္ေနရပါျပီ။ ႏြယ္ပင္ေတြ၊ အပင္ငယ္ေလးေတြဟာလည္း ေခါင္းပင္ မထူႏိုင္ေတာ႕ေအာင္ ပက္ၾကားအက္ေနတဲ႕ ေျမျပင္ေပၚမွာ ညိႈးႏြမ္း ေသြ႕ေျခာက္လို႕ ျပားကပ္ေနခဲ႕ျပီ။ အိမ္နားက ကၽြန္မတို႕ရဲ႕ အားထားရာ စမ္းေခ်ာင္းကေလးဆိုလဲ ေျခာက္ခမ္းသြားတာ လြန္ခဲ႕တဲ႕ ၂လ နီးပါး ေလာက္ကတည္းကပါဘဲ။
ကၽြန္မတို႕ ပတ္၀န္းက်င္ အနီးနားတစ္၀ိုက္က လယ္သမားေတြအားလံုးလဲ စားစရာ အသီးအႏွံမရွိ၊ စိုက္ပ်ိဳးဖို႕ ပက္ၾကားအက္ေနတဲ႕ ေျမၾကီးနဲ႕က အဆင္မေျပ၊ ရွိတဲ႕ေရေလးကို ခ်ိဳးျခံေခၽြတာရနဲ႕ ေတာ္ေတာ္႕ကို ဒုကၡ မ်ားေနၾကရပါတယ္.. ကၽြန္မေယာက်္ားနဲ႕ သူ႕အစ္ကိုတို႕ဟာလည္း ေျခာက္ေသြ႕ကြဲအက္ေနတဲ႕ လယ္ေျမကို ေရရရွိဖို႕အတြက္ ေန႕စဥ္ေန႕တိုင္း အျပင္းအထန္ ၾကိဳးပမ္းေနၾကပါတယ္.. မလွမ္းမကမ္းက ေရေပးေ၀ေရး ဌာနတစ္ခုကေန ေရကို ကားနဲ႕သယ္ယူဖို႕ စီစဥ္ၾကေပမဲ႕ ေရေပးေ၀ေရး ဌာနကလည္း ေရမလံုေလာက္ေတာ႕တဲ႕အတြက္ ေရေပးေ၀မႈ အစီအစဥ္ကို ရပ္ဆိုင္းလိုက္ျပန္ေတာ႕ ကၽြန္မတို႕ေတြရဲ႕ ဘ၀ဟာ မိုးမွတစ္ပါး အားထားစရာ မရွိေတာ႕ပါဘူး… မိုးသာမရြာခဲ႕ရင္ စိုက္လက္စ ယာေတြ၊ ေမြးျမဴထားတဲ႕ တိရိစာၦန္ေတြ အိုး အားလံုး အားလံုးကို ဆံုးရွံဳးရပါေတာ႕မယ္..
ကၽြန္မရဲ႕ စိတ္ေတြဟာလည္း ျပင္ပ ကမၻာေလာကၾကီးနဲ႕ ထပ္တူ ပူေလာင္ကၽြမ္းေျမ႕လို႕ ေရွ႕ဆက္ဘယ္လိုမ်ား စခန္းသြားရမလဲဆိုတာကိုဘဲ ပူပန္ေနမိပါတယ္.. ကၽြန္မတို႕ မိသားစုအတြက္ ေန႕လည္စာ ျပင္ဆင္ေနေပမဲ႕လို႕ အာရံုေတြက စုစည္းလို႕မရဘဲ ေႏြေနရဲ႕ ရိုက္ခတ္မႈနဲ႕ ညိဳးေရာ္ေျခာက္ေသြ႔လို႕ပါဘဲ.. စိတ္မၾကည္မသာနဲ႕ တံလွ်ပ္ေတြ တစ္ရိပ္ရိပ္ထေနတဲ႕ အျပင္ကို လွမ္းၾကည္႕လိုက္စဥ္မွာဘဲ ၆ႏွစ္အရြယ္ ကၽြန္မသားေလးရဲ႕ ထူးျခားတဲ႕ လႈပ္ရွားမႈေလးတစ္ခုကို ေတြ႔လိုက္ရပါတယ္.. သားေလးဟာ ကၽြန္မတို႕အိမ္ေနာက္ဘက္က သစ္ရြက္ေတြေၾကြျပီး ေသြ႕ေျခာက္စ ျပဳေနတဲ႕ ေတာအုပ္ကေလးထဲကို ဦးတည္ျပီး သြားေနတာပါ.. ဒါေပမဲ႕ ထူးဆန္းတာက သူ႕အမူအရာ… သူ႕ပံုစံက ေတာအုပ္ကေလးဆီကို ကေလးတစ္ေယာက္ရဲ႕ ပံုမွန္အတိုင္း သြားရိုးသြားစဥ္ ပံုစံမ်ိဳးမဟုတ္ဘဲ တစ္ခုခုလုပ္ဖို႕ ရည္ရြယ္ခ်က္ရွိရွိ အေလးအနက္နဲ႕ သြားေနတဲ႕ပံုစံမ်ိဳးပါ.. နည္းနည္း အလွမ္းေ၀းေနေတာ႕ ကၽြန္မလဲ သားေလးရဲ႕ ေနာက္ေက်ာကေလးကိုဘဲ ျမင္ေနရပါတယ္.. ေစာင္႔ၾကည္႕ေနတုန္းမွာဘဲ သားေလးဟာ ေတာအုပ္ကေလးထဲ ၀င္ေရာက္ ေပ်ာက္ကြယ္သြားပါတယ္.. မိနစ္အနည္းငယ္ အၾကာမွာေတာ႕ သားေလးက သစ္ေတာအုပ္ ကေလးထဲကေန အိမ္ဘက္ကို အေျပးကေလး ျပန္ထြက္လာပါေတာ႕တယ္.. ဒါနဲ႕ ကၽြန္မလည္း သူလုပ္ခ်င္တာ တစ္ခုခု သြားလုပ္ခဲ႕ျပီးျပီ ေနမွာပါေလဆိုျပီး ေန႕လည္စာ စီစဥ္ေနတဲ႕ဘက္ကို အာရံု ျပန္စိုက္လိုက္ပါတယ္..
ေနာက္ မိနစ္အတန္ၾကာျပန္ေတာ႕ သားေလးဟာ ေတာအုပ္ကေလးဘက္ဆီကို တစ္ခါ ျပန္သြားေနတာ ေတြ႕ရျပန္ပါတယ္.. ျပီးေတာ႕ ျပန္ေျပးထြက္လာျပန္တယ္.. ဒီလို႕နဲ႕ အၾကိမ္ေရ ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ား ေတာအုပ္ကေလးထဲ ၀င္သြားလိုက္၊ အိမ္ဘက္ဆီ ျပန္ေျပးလာလိုက္နဲ႕ အလုပ္ရႈပ္ေနပံု၊ တစ္စံုတစ္ခုကို သည္းၾကီးမည္းၾကီး စူးစူးစိုက္စိုက္ လုပ္ေနပံုရတဲ႕ သားရဲ႕ လႈပ္ရွားမႈေတြဟာ ကၽြန္မအျမင္မွာ အေတာ္ေလး ဆန္းက်ယ္ေနပါေတာ႕တယ္.. ကၽြန္မလဲ သိခ်င္စိတ္ကို ဘယ္လိုမွ ထိန္းခ်ဳပ္လို႕ မရေတာ႕ဘဲ အိမ္အျပင္ဘက္ အသာေလး ထြက္လာခဲ႕ျပီး ေတာအုပ္ဆီဦးတည္ သြားေနတဲ႕ သားေလးရဲ႕ ေနာက္ကို တိတ္တဆိတ္ လိုက္ေခ်ာင္းမိပါေတာ႕တယ္.. ဒီလို လိုက္ေခ်ာင္းတာကိုလဲ သားေလး မသိေအာင္ လုပ္ရေသးတယ္. မဟုတ္ရင္ ကၽြန္မလိုက္ၾကည္႕မွန္းသိရင္ သူလုပ္ေနတဲ႕အလုပ္ကို ဆက္မလုပ္ေတာ႕ဘဲ ရပ္ပစ္လိုက္မွာ စိုးရေသးတယ္ေလ..
ကၽြန္မေတြ႔လိုက္ရတာက သားေလးဟာ သူ႕လက္ကေလး၂ဘက္ကို ခြက္ကေလးသ႑ာန္ ျပဳလုပ္ျပီး အဲဒီလက္ကေလးထဲမွာ ေရေတြကိုျဖည္႕လို႕ ေရမဖိတ္ေအာင္ သတိေလးနဲ႕ သစ္ေတာအုပ္ဘက္ကို လမ္းေလွ်ာက္သြားေနတာ ျဖစ္ပါတယ္.. ၾကည္႕ပါဦး.. သူ႕လက္ကေလး ေသးေသးေလးထဲမွာ ေရဘယ္ေလာက္မ်ားမ်ား ပါႏိုင္မွာမို႕လဲ.. အလြန္ဆံုးပါလွ ဇြန္း၂ဇြန္း ၃ဇြန္းစာေပါ႕.. ကၽြန္မလဲ သားေလးရဲ႕ အျပဳအမူကို အေတာ္စိတ္၀င္စားမိျပီး သူ၀င္သြားတဲ႕ ေတာအုပ္ထဲကို နီးႏိုင္သမွ် နီးေအာင္ တိုးကပ္လို႕ တိတ္ဆိတ္စြာဘဲ လိုက္ပါသြားမိပါတယ္.. သစ္ကိုင္းေတြ၊ သစ္ခက္ကေလးေတြဟာ သားေလးရဲ႕ မ်က္ႏွာကို ထိခိုက္ပြတ္တိုက္မိၾကေပမဲ႕ အဲဒါေတြကို အမႈမထားဘဲ လက္ကေလးထဲက ေရကိုသာ မဖိတ္ေအာင္ ဂရုတစိုက္နဲ႕ ေရွ႕ဆက္သြားေနပါတယ္.. မၾကာခင္မွာဘဲ ေရွ႕မွာ ျမင္လိုက္ရတဲ႕ ျမင္ကြင္းေလးကေတာ႕ ကၽြန္မကို အံ႕ၾသတၾကီးနဲ႕ ၾကက္ေသ ေသသြားေစခဲ႕ပါတယ္..
အိုး…. ဟိုေရွ႕မွာ မ်ားလိုက္တဲ႕ သမင္ေလးေတြပါလား. သားေလးက သမင္ေလးေတြဆီကို ဆိုက္ဆိုက္ျမိဳက္ျမိဳက္ဘဲ လမ္းေလွ်ာက္လို႕ သြားေနခဲ႕ပါတယ္.. ကၽြန္မမွာ သားေလးအတြက္ စိုးရိမ္ပူပန္စိတ္ေၾကာင္႕ လြတ္ခနဲေအာ္ဟစ္မိေတာ႕မတတ္ ျဖစ္သြားခဲ႕ရပါတယ္.. ဒီေလာက္မ်ားျပားလွတဲ႕ သမင္ေတြဟာ သားေလးကို တစ္စံုတစ္ရာ အႏၱရာယ္ေပးေလမလားလို႕ ကၽြန္မ တုန္လႈပ္ေျခာက္ျခားမိေပမဲ႕ သမင္ေလးေတြဟာ သားေလးကို ဘာအႏၱရာယ္မွ မေပးရွာပါဘူး.. သားေလးဟာ သမင္အုပ္နားမွာ ဒူကေလးေထာက္ျပီး ထိုင္ခ်လိုက္တာေတြ႔ရပါတယ္.. ကၽြန္မေတြ႔လိုက္တာက သမင္ေပါက္စေလး တစ္ခ်ိဳ႕ဟာ ေရငတ္လြန္းတဲ႕ဒဏ္ရယ္ ပူျပင္းလြန္းတဲ႕ အပူဒဏ္ရယ္ေၾကာင္႕ အားျပတ္ျပီး ေျမျပင္ေပၚကို လဲက်ေနတာပါ.. ကၽြန္မရဲ႕သားကေလးလဲ ထိုင္ခ်လိုက္ေရာ လဲက်ေနရွာတဲ႕ သမင္ေလးတစ္ေကာင္ဟာ အားယူျပီး ေခါင္းကေလးကိုအသာမလို႕ သားေလးရဲ႕ လက္ကေလးထဲက ေရကို အငမ္းမရ ေသာက္ေနရွာပါေတာ႔တယ္.. ေတာထဲက သတၱ၀ါေလးေတြေတာင္ ေရငတ္မြတ္ျခင္းကို ခံေနရပါျပီေကာလား..
ေရကုန္သြားေတာ႕ သားေလးဟာ ခုန္ထလိုက္ျပီး အိမ္ဘက္ကို ျပန္ေျပးျပန္ပါတယ္.. ကၽြန္မလဲ သစ္ပင္ေနာက္ကို ကပ်ာကယာေလး ပုန္းလိုက္ရပါတယ္.. ျပီးေတာ႕ သားေလးေနာက္ကို အေျပးကေလး လိုက္ရျပန္ပါတယ္.. ဘာလို႕ဆို ခုလိုေရ ရွားပါးေနတဲ႕အခ်ိန္မွာ ေရပိုက္ကို တအားဖြင္႕လိုက္ရင္ အျပင္ကို ေရေတြလွ်ံထြက္ကုန္ျပီး အလဟႆျဖစ္မွာ စိုးမိလို႕ပါ. ဒါေပမဲ႕ သားေလးက ကၽြန္မတို႕ စုေဆာင္းသိုေလွာင္ထားတဲ႕ နည္းနည္းသာက်န္ေတာ႕တဲ႕ ကန္ထဲကေရကို ယူဖို႕ ပိုက္ကို ေျဖးေျဖးေလး လွည္႕ဖြင္႕လိုက္ပါတယ္.. ကန္ထဲက ေရေတြဟာ တစ္စက္ခ်င္း သားေလးရဲ႕ လက္ကေလးထဲကို စီးက်ေနပါတယ္.. ဒူးကေလးေထာက္ျပီး တစ္စက္ခ်င္း စီးက်ေနတဲ႕ ေရေတြကို လက္ခြက္ကေလးနဲ႕ ခံယူေနတဲ႕ သားရဲ႕ ေနာက္ေက်ာကို ေနေရာင္က ေတာက္ပစူးရွစြာ ျဖာက်ေနပါတယ္.. သားေလးက ျပီးခဲ႕တဲ႕အပတ္က ဒီကန္ထဲက ေရကိုဖြင္႕ျပီး ေဆာ႕ကစားခဲ႕လို႕ ဒီေလာက္ေရရွားပါးခ်ိန္မွာ ေဆာ႕ရပါ႕မလားဆိုျပီး ကၽြန္မက အျပစ္ေပးခဲ႕ဖူးပါတယ္.. ဒါေၾကာင္႕လဲ ကေလးဟာ သမင္ေလးကို ကူညီမဲ႕ကိစၥမွာ ကၽြန္မကို အသိမေပးရဲေတာ႕ဘဲ တိတ္တဆိတ္ လုပ္ေနတာဘဲ ျဖစ္ပါတယ္.. ျပီးေတာ႕ ေရပိုက္ကေလးကို တစ္စက္ခ်င္းသာ က်ေအာင္ သူ႕မွာ ဖြင္႕ေနရွာတာပါ။ ေရကတစ္စက္ခ်င္းမို႕ သူ႕လက္ခြက္ေလးထဲ ေရျပည္႕ဖို႕ကိုဘဲ အေတာ္အခ်ိန္ၾကာပါတယ္..
သူ႕လက္ကေလးနဲ႕ ေရျပည္႕ျပီလဲဆိုေရာ မတ္တပ္ရပ္လိုက္ျပီး ေတာအုပ္ဖက္ဦးတည္မယ္လုပ္ေတာ႕ သူ႕ေနာက္မွာ ရပ္ေနတဲ႕ ကၽြန္မကိုေတြ႔သြားျပီး တုန္လႈပ္သြားဟန္နဲ႕ မ်က္၀န္းမွာလည္း မ်က္ရည္ေလးေတြ ရစ္၀ဲလာပါတယ္.. “သား.. သား ေရကို အလကားေဆာ႕တာ မဟုတ္ပါဘူးေမေမ.. ” သူ႕အသံ တုန္တုန္ရီရီေလးနဲ႕ ကၽြန္မကို ေျပာရွာပါတယ္.. သူ႕လက္ထဲက ေရေတြဟာလည္း သားလက္ကေလးထဲကေန ေလွ်ာက်ကုန္ပါေတာ႕တယ္.. ကၽြန္မလဲ သားေလးကို သိုင္းဖက္လိုက္ျပီး မီးဖိုေခ်ာင္ထဲကို ေခၚလာခဲ႕ပါတယ္.. ျပီးေတာ႕ အိုးကေလးတစ္ခုထဲကို ေရထည္႕ေပးလိုက္ျပီး သားကိုေပးလိုက္ေတာ႕ ျပံဳးရႊင္သြားတဲ႕ သားကေလးရဲ႕ အျပံဳးက ဘာနဲ႕မွ ႏိႈင္းမရေအာင္ ၾကည္စင္လွပလြန္းေနတယ္..
ေရအိုးကေလးကိုင္ထားတဲ႕ သားေလးနဲ႕အတူ ေတာအုပ္ဖက္ကို ကၽြန္မပါ ေလွ်ာက္လိုက္ခဲ႕ပါတယ္ .. သမင္အုပ္နား ေရာက္ခ်ိန္မွာေတာ႕ သစ္ပင္တစ္ပင္ရဲ႕ အေနာက္နားေလးမွာဘဲ ကၽြန္မ က်န္ေနခဲ႕လိုက္ပါတယ္.. ေရတိုက္တာက သားေလးရဲ႕ လုပ္လက္စအလုပ္မို႕ သမင္ေလးေတြေရာ သားေလးကိုပါ ကၽြန္မေၾကာင္႕ အေႏွာက္အယွက္ မျဖစ္ေစခ်င္တာေၾကာင္႕ပါ။ သမင္အုပ္ၾကီးအလယ္က အားျပတ္လဲက်ေနတဲ႕သမင္ေလးေတြကို တစ္ေကာင္ျပီးတစ္ေကာင္ ယုယစြာ ေရတိုက္ေကၽြးေနတဲ႕ သားေလးကိုၾကည္႕ျပီး ငယ္ရြယ္ေသးတဲ႕ ၆ႏွစ္အရြယ္ ကၽြန္မရဲ႕သားေလးမွာ ဒီေလာက္လွပ မြန္ျမတ္တဲ႕ စိတ္ထားကေလး ရွိေနတာ ကၽြန္မ ဂုဏ္ယူလိုက္တာ၊ ပီတိျဖစ္လိုက္ရတာ၊ ၾကည္႕စမ္းပါဦးေနာ္.. ဘယ္ေလာက္မ်ား လွပလိုက္တဲ႕ ျမင္ကြင္းေလးလဲရွင္.. သားေလးရဲ႕ ျဖဴစင္တဲ႕ အၾကင္နာတရားကို ေတာတြင္းတိရိစာၦန္ေတြျဖစ္တဲ႕ သမင္ေလးေတြကေတာင္ နားလည္လို႕ ဘယ္ကိုမွ ထြက္မေျပးၾကဘဲ သားေလးအနားမွာ ၀ိုင္းေနလိုက္ၾကတာ.. ကမၻာေပၚမွာ အလွဆံုး ျမင္ကြင္းကေလးပါဘဲေလ.. ဒီျမင္ကြင္းကိုၾကည္႕ရင္း မ်က္ရည္စက္မ်ားက ကၽြန္မပါးျပင္ေပၚ တစ္လိမ္႕ခ်င္း စီးက်လာပါတယ္.. တစ္စက္ျပီး တစ္စက္.. တစ္စက္ျပီးတစ္စက္..
ေကာင္းကင္ေပၚကို ေမာ႕ၾကည္႕လိုက္ရင္း ကၽြန္မေျပာလိုက္မိတာက “ မိုးမင္းၾကီးရယ္.. ကၽြန္မရဲ႕ သားကေလးဟာ သမင္ကေလးေတြအေပၚ ၾကင္နာသနားစြာ ေရတိုက္ေကၽြးျပီး အသက္ ကယ္လိုက္သလို ပူျပင္း ေျခာက္ေသြ႕ေနတဲ႕ ဒီေဒသေလး စိမ္းလန္းစိုေျပလာျပီး ကၽြန္မတို႕တေတြ ေရွ႕ဆက္ျပီး အသက္ရွင္သန္ႏိုင္ခြင္႕ ရေအာင္ မိုးကေလးမ်ား ရြာသြန္းလို႕ေပးပါလားရွင္…” ဆုိတဲ႕စကားဘဲ ျဖစ္ပါေတာ႕တယ္….
--------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
၆ႏွစ္အရြယ္ ကေလးငယ္ကေလးကေတာင္ ဒုကၡေရာက္ေနသူမ်ားကို ကူညီဖို႕ အသိတရားရွိတယ္ဆိုရင္ အသက္အရြယ္ ေရာက္ေနျပီျဖစ္တဲ႕ ကၽြန္မတို႕ေတြလည္း ဒုကၡေရာက္ေနသူမ်ားကို စာနာသနား ၾကင္နာစိတ္ကေလးထားျပီး ကူညီသင္႕ၾကပါတယ္ေနာ္...
The Water of Life (Author Unknown) ကို ဘာသာျပန္ဆိုပါသည္။
ေခ်ာ(အစိမ္းေရာင္လြင္ျပင္)
ေသာၾကာၾကယ္နဲ႕ လရဲ႕ျမင္ကြင္း
Monday, May 17, 2010
ေအာက္ကပံုေတြမွာေပါ႕.. လနဲ႕ ေသာၾကာၾကယ္လို႕ ေခၚတဲ႕ ဗီးနပ္စ္ျဂိဳလ္တို႕ နီးနီးကပ္ကပ္ ျဖတ္သြားတာကို ျမန္မာႏိုင္ငံကေန ျမင္လိုက္ရတဲ႕ ျမင္ကြင္းေလးေတြ...
၁၆.၅.၂၀၁၀ မေန႕က ည၆နာရီခြဲေလာက္မွာ သူငယ္ခ်င္းတစ္ေယာက္က ဂ်ီေတာ႕ကေန လွမ္းေျပာတယ္.. အျပင္ကို ခုခ်က္ခ်င္း ထြက္ၾကည္႕လိုက္တဲ႕.. ထြက္ေတာ႕ၾကည္႕ပါရဲ႕.. မိုးသားေတြက မဲေမွာင္ေနလို႕ ဘာကိုမွ မေတြ႔လိုက္ရပါဘူး.. အိမ္က ညီမေလးကလဲ ဖုန္းဆက္လာတယ္.. မမေရ ေကာင္းကင္မွာ ၾကယ္နဲ႕ လနဲ႕ နီးေနတာ ျမင္ရလားတဲ႕.. ဒီမွာေတာ႕ လူတိုင္းက ထြက္ၾကည္႕ေနၾကတယ္.. တဲ႕... သူ႕ကိုလဲ မျမင္ရေၾကာင္း ျပန္ေျပာလိုက္ရတယ္.. သူ႕ခမ်ာ အစ္မလုပ္သူ မျမင္လိုက္ရမွာစိုးလို႕၊ ျမင္ေစခ်င္လို႕ ဖုန္းဆက္ျပီးေျပာကာမွ ဒီက ဘာမွ မျမင္လိုက္ရပါဘူး.. ဒါေပမဲ႕ မနက္ လင္းလို႕ ကြန္ပ်ဴတာလဲဖြင္႕ေရာ ေမလ္းထဲမွာ ပံုေလးေတြက ေရာက္ေနျပီ.. ဒါေၾကာင္႕ မျမင္လိုက္ရသူမ်ား ျမင္ရေအာင္ ပိုစ္႕ေလး တစ္ခုအေနနဲ႕ တင္ေပးလိုက္ပါတယ္.. ဒီလို ၾကယ္နဲ႕လနဲ႕ နီးလို႕ ဘာေတြျဖစ္လာမလဲ၊ ဘာေတြျဖစ္ႏိုင္မလဲ ေမးရင္ေတာ႕ ကၽြန္မ ဘာမွ မသိပါဘူးလို႕ဘဲ ေျပာရမွာပါ.. ဘာလုိ႕ဆို ကိုယ္က နကၡတ္ပညာရွင္ မဟုတ္တာေၾကာင္႕ပါ.. မေမးနဲ႕ေနာ္... :) :)
ေတာ္ေတာ္နီးနီးကပ္ကပ္ပါဘဲေနာ္
ပံုေတြကိုေတာ႕ First Eleven ဂ်ာနယ္ကရယ္၊ ေမာင္ငယ္ေလး ကိုျဖိဳးပို႕ေပးတဲ႕ Forward Mail ထဲကရယ္ ရတာပါ.. ဓာတ္ပံု ရိုက္တဲ႕သူကို မသိလို႕ နံမည္ မေဖာ္ျပေပးႏိုင္တာ ခြင္႕လႊတ္ေစခ်င္ပါတယ္.. ရိုက္ထားတဲ႕အတြက္ ေက်းဇူးတင္ပါတယ္.. ပို႕ေပးတဲ႕ ကိုျဖိဳးကိုလည္း ေက်းဇူးတင္ပါတယ္.. ကၽြန္မတို႕လို မျမင္ေတြ႔လိုက္ရတဲ႕ သူေတြ အတြက္ ပံုေလးမွာ ျမင္ခြင္႕ရလိုက္တာလည္း ေက်နပ္စရာပါဘဲရွင္.. ဒီအျဖစ္အပ်က္က ေသာၾကာၾကယ္(ျဂိဳလ္) နဲ႕ ကမၻာရဲ႕ၾကားကို လက ျဖတ္သြားတာေၾကာင္႕ ျဖစ္လာတာလို႕ သိရပါတယ္. ဒီလိုအျဖစ္အပ်က္ဟာ ျဖစ္ေတာင္႕ျဖစ္ခဲ ၾကံဳေတာင္႕ၾကံဳခဲ ျဖစ္တတ္တဲ႕ အေၾကာင္းအရာ ဆိုတာလည္း သိရပါတယ္.. ဒါေၾကာင္႕လဲ ဘာရယ္မဟုတ္ေပမဲ႕ အမွတ္တရ သိမ္းထားခ်င္တာေရာ.. မျမင္ရသူေတြ ျမင္ရဖို႕ေရာ ဒီကေန ျပန္တင္ေပးလိုက္တာပါ။ ေလာေလာဆည္ သတင္းေကာင္းတစ္ခုက ဒီမနက္ ျမန္မာျပည္ျမိဳ႕ရြာ အႏွံ႔အျပားမွာ မိုးရြာပါျပီတဲ႕... ဒီလိုဆိုရင္ေတာ႕ ေသာၾကာၾကယ္နဲ႕ လနဲ႕နီးတာ အေကာင္းေတြျဖစ္မယ္လို႕ ေမွ်ာ္လင္႕ရမယ္ ထင္ပါရဲ႕ေနာ္..
အားလံုးကို ေလးစားခ်စ္ခင္စြာျဖင္႕
ေခ်ာ(အစိမ္းေရာင္လြင္ျပင္)