စပ်စ္ပင္တို႕ရဲ႕ ခြန္အားမ်ား

picture from Here

 

ဒီတစ္ေခါက္ေျပာျပမဲ႕ ပံုျပင္ေလးက “စပ်စ္ပင္ေတြ” အေၾကာင္း ျဖစ္ပါတယ္.. ဒီပံုျပင္ေလးကို ႏွစ္သက္မိတာ ကလည္း ပံုျပင္ေလးက ေပးခ်င္တဲ႕ Message ေလးေတြကို သေဘာက်မိတာေၾကာင္႕ပါဘဲ.. ဒါေၾကာင္႕လဲ စာဖတ္သူမ်ားကို ျပန္လည္ မွ်ေ၀ခံစားေစခ်င္လို႕ ဒီေနရာက ျပန္ေျပာျပပါမယ္.. နားေထာင္ၾကည္႕ပါေနာ္.. ပံုျပင္ေလးက ဒီလိုပါ။။

 

ဟိုးေရွးေရွးတုန္းက စပ်စ္ပင္တစ္ပင္ရဲ႕ ပင္စည္ခပ္ေသးေသးေလးတစ္ခု ရွိပါတယ္.. ပင္စည္ငယ္ကေလးဟာ ေလာကၾကီးထဲမွာ အသက္ရွင္သန္ခြင္႕ရတဲ႕အတြက္ ၀မ္းေျမာက္ ၀မ္းသာ ျဖစ္ရွာပါတယ္.. သူဟာ ေျမဆီလႊာေတြ ဆီကရတဲ႕ ေရကိုေသာက္သုံးျပီး အပင္အတြက္ လိုအပ္တဲ႕ အဟာရဓာတ္တို႕ကို ေျမလႊာဆီကေနဘဲ စုတ္ယူမွီ၀ဲကာ တစ္ေျဖးေျဖး ၾကီးထြားလာပါတယ္.. သူ႕ကိုယ္သူလဲ အင္အားရွိလာျပီ၊ သန္မာထြားၾကိဳင္းလာျပီ ၊ သူ႕ေျခေထာက္ေပၚသူ ရပ္တည္ႏိုင္စြမ္းျပီလို႕ ထင္ကာ ေပ်ာ္ရႊင္ ဂုဏ္ယူေနပါတယ္..

 

ဒါေပမဲ႕ မၾကာခင္မွာဘဲ ေလျပင္းမုန္တိုင္းက ၾကမ္းရိုင္းစြာ တိုက္ခတ္လာပါတယ္.. ေလၾကမ္းနဲ႕အတူ ျပင္းထန္တဲ႕ မိုးစက္မိုးေပါက္ေတြက သူ႕ပင္စည္ေနရာအႏွံ႕ကို ရက္ရက္စက္စက္ ထိုးႏွက္ပါေတာ႕တယ္.. ေလေရာမိုးပါ ၾကမ္းၾကမ္းတမ္းတမ္း ထိုးႏွက္တဲ႕ဒဏ္ေၾကာင္႕ စပ်စ္ပင္စည္ေလးဟာ အင္အားခ်ည္႕ႏွဲ႕လာျပီး ေျမျပင္ေပၚ ပံုရက္သား လဲက်ကာ ျပန္လည္ ထူေထာင္ဖို႕ ခြန္အားေတာင္ သူ႕မွာ မရွိေတာ႕ေအာင္ ျဖစ္ရပါေတာ႕တယ္..

 

မိုးရာသီ ကုန္ဆံုးျပန္ေတာ႕ အလြန္ေအးစက္ျပင္းထန္တဲ႕ ေဆာင္းရာသီေရာက္လို႕ လာျပန္ပါတယ္.. ႏွင္းေတြက ပက္ပက္စက္စက္ ေအးလြန္းေတာ႕ စပ်စ္ပင္စည္ေလးဟာ ေျမျပင္ေပၚမွာဘဲ ၀ပ္စင္းေနရေတာ႕တာပါဘဲ… သူ႕မွာ ဆက္လက္ရွင္သန္ဖို႕လည္း ေမာပန္းႏြမ္းနယ္လြန္းေနပါျပီ.. သူ႕ကိုယ္သူ သိတာက သူမၾကာခင္မွာ ေသဆံုးေတာ႕မယ္ဆိုတာပါဘဲ.. အပင္တစ္ပင္ ၾကီးျပင္း အရြယ္ေရာက္ဖို႕ဆိုတာ အခ်ိန္ကာလ ၾကာၾကာ လိုအပ္ေပမဲ႕ ျပိဳလဲဖို႕၊ ညိဳးႏြမ္းသြားဖို႕၊ ေသဆံုးသြားဖို႕က်ေတာ႕ အင္မတန္မွ လြယ္ကူပါတယ္.. အခ်ိန္ ကာလလည္း မ်ားမ်ား မလိုအပ္ပါဘူး.. အေၾကာင္းေၾကာင္းေတြေၾကာင္႕ ေသဆံုးခ်ည္႕ႏွဲ႕သြားႏုိုင္ပါတယ္..

 

စပ်စ္ပင္စည္ငယ္ကေလးဟာ အားနည္းေဖ်ာ႕ေတာ႕စြာ ေျမျပင္ေပၚ ေခြေခါက္ေနတဲ႕အခ်ိန္မွာ သူ႕နားထဲမွာ “ေဟ႔ ေကာင္ေလး ထထ.. ငါ႕ကိုမွီထားလိုက္ ”  ဆိုတဲ႕ အသံေလးတစ္ခု ၾကားလိုက္ပါတယ္..  အသံရွင္ကို သူလိုက္ရွာတဲ႕အခါ သူ႕အနီးနားက ရွင္သန္ရင္႕မာ ထြားၾကိဳင္းေနတဲ႕ စပ်စ္ပင္စည္ ခပ္ၾကီးၾကီးကို ေတြ႕လိုက္ရပါတယ္..  ပင္စည္ငယ္ကေလးက သတိၾကီးၾကီးထားျပီး တြန္႕ဆုတ္ဆုတ္နဲ႕ ပင္စည္ၾကီးနားကို တိုးကပ္သြားးလိုက္ျပီးေတာ႕ “ခင္ဗ်ားက ဘာသေဘာနဲ႕ ကၽြန္ေတာ္႕ကို မွီခိုင္းတာလဲ ”လို႕  ျပန္ေမးလိုက္ေတာ႕ စပ်စ္ပင္စည္ၾကီးက “မင္းကို ငါကူညီမလို႕ပါကြ.. ေလျပင္းမုန္တိုင္းေတြ၊ ႏွင္းမိုးစက္ေတြေၾကာင္႕ မင္းတစ္ပင္တည္းဆိုရင္ ရွင္သန္ရပ္တည္ဖို႕ မလြယ္ဘူး.. ဒါေၾကာင္႕လဲ မင္းေခါင္းကို ငါ႕ရဲ႕ ပင္စည္ေပၚ မွီထားခိုင္းတာ.. ေတြ႔လား အခုလို ငါ႕ကိုမွီထားမယ္ဆိုရင္ ဘယ္သဘာ၀တရားရဲ႕ ဒဏ္ကိုမွ ေတာ္ရံုနဲ႕ မင္း မႈစရာမလိုေတာ႕ဘူးေပါ႕” လို႕ ျပန္ေျပာပါတယ္..

 

စပ်စ္ပင္စည္ငယ္ကေလးဟာ ပင္စည္ၾကီးရဲ႕ စကားကိုၾကားလိုက္ရေတာ႕ ယံုယံုၾကည္ၾကည္ အားကိုးတၾကီးနဲ႕ ေခါင္းကေလးကို ေထာင္မတ္ျပီး ပင္စည္ၾကီးကို မွီထားလိုက္ပါေတာ႕တယ္.. သူၾကည္႕လိုက္ေတာ႕ က်န္တဲ႕ အင္အားၾကီးတဲ႕ စပ်စ္ပင္စည္ၾကီးေတြေပၚကို သူ႕လို ငယ္ရြယ္ျပီး ခြန္အားနည္းေနတဲ႕ ပင္စည္ငယ္ ကေလးေတြက မွီခိုတြယ္ယွက္လို႕ ေနတာကို ေတြ႔လိုက္ရပါတယ္..  ဒီလိုနဲ႕ မိုးသက္ေလျပင္းေရာ ႏွင္းရိုင္းမုန္တိုင္းပါ အၾကိမ္ၾကိမ္အခါခါ တိုက္ခတ္ေပမဲ႕ အခ်င္းခ်င္း ဆက္ႏြယ္ျပီး ရစ္ပတ္တြယ္ယွက္ထားတဲ႕ စပ်စ္ႏြယ္ေတြကို မိုးေရာ၊ မုန္တိုင္းေရာ၊ ႏွင္းစက္ပြင္႕ေတြပါ ထိခိုက္ေအာင္၊ ျပိဳလဲေအာင္ မလုပ္ႏိုင္ၾကေတာ႕ပါဘူး.. ပင္စည္အခ်င္းခ်င္း စုစုစည္းစည္း ညီညီညႊတ္ညႊတ္ ေပါင္းစည္းထားတဲ႕အတြက္ေၾကာင္႕ သဘာ၀ရဲ႕ ရိုက္ခတ္ဖ်က္ဆီးမႈအားကို ၾကံ႕ၾကံ႕ခိုင္ႏိုင္ၾကပါျပီ။ သူတို႕ အခ်င္းခ်င္းလဲ စုေပါင္းညီညႊတ္ျခင္းရဲ႕ အင္အားအေၾကာင္းကို ေကာင္းမြန္စြာ နားလည္သေဘာေပါက္ၾကျပီး ေလာကဓံရဲ႕ထုိးႏွက္ခ်က္တို႕ကို  ရယ္ရယ္ေမာေမာ ျပံဳးျပံဳးရႊင္ရႊင္နဲ႕ အံတုခံႏိုင္ၾကျပီ ျဖစ္ပါတယ္…

 

ဒီလိုနဲ႕ စပ်င္ပင္စည္ငယ္ကေလးဟာလည္း စပ်စ္ႏြယ္တို႕ရဲ႕ စည္းလံုးညီညႊတ္ျခင္း အင္အားနဲ႕ သဘာ၀အတိုက္အခိုက္တို႕ကို ၾကံ႕ၾကံ႕ခံရင္း တစ္ေျဖးေျဖး ၾကီးထြားစည္ပင္လာပါတယ္.. တစ္ေန႕ေတာ႕ သူရဲ႕ ပင္ေျခေအာက္က ေျမျပင္ကို ငံု႕ၾကည္႕လိုက္ခ်ိန္မွာ ဟိုးတစ္ခ်ိန္က သူ႕လိုမ်ိဳးပါဘဲ ခပ္ငယ္ငယ္ အင္အားခ်ည္႕နဲ႕နဲ႕ စပ်စ္ႏြယ္ ပင္စည္ငယ္ကေလးတစ္ခုဟာ ေျမျမင္ေပၚမွာ ဦးေခါင္းညႊတ္က်ျပီး လွဲေလ်ာင္းေနတာကို ေတြ႔လိုက္ပါတယ္.. ဒီေတာ႕ အရြယ္ေရာက္ ၾကီးျပင္းေနျပီျဖစ္တဲ႕ စပ်စ္ပင္စည္က ပင္စည္ငယ္ကေလးကို “ငါ႕ကို မွီတြယ္လိုက္ပါ.. ငါမင္းကို ကူညီပါ႕မယ္” လို႕ ေျပာလိုက္ပါတယ္.. သူရဲ႕စကားကို ၾကားတဲ႕ ပင္စည္ငယ္ ကေလးဟာလည္း အားရ၀မ္းသာနဲ႕ သူ႕ကို အားကိုးတၾကီးနဲ႕ တြယ္မွီလိုက္ပါတယ္.. ဒီလို တစ္ဦးကို တစ္ဦး ေဖးမကူညီၾကရင္း အင္အားၾကီးသူမ်ားက အင္အားနည္းသူတို႕ကို ရိုင္းပင္းၾကရင္းနဲ႕ပဲ အခ်ိန္မ်ားမၾကာမွီမွာ သူတို႕ေတြအားလံုး စုစုစည္းစည္း ညီညီညႊတ္ညႊတ္ ရွိၾကတာေၾကာင္႕ စပ်စ္ပင္ေတြဟာ အရြက္ေတြ စိမ္းစို လန္းဆန္းလာတယ္.. အဖူးေတြ ဖူးညႊတ္ေ၀ဆာလာတယ္.. အပြင္႕ေတြ ပြင္႕ေ၀လန္းျဖာလာၾကတယ္.. ေနာက္ဆံုးေတာ႕ စားခ်င္႕စဖြယ္ ခ်ိဳျမိန္အရသာရွိလွတဲ႕ စပ်စ္သီးေတြ ခူးလို႕မကုန္ႏိုင္ေအာင္   သီးပြင္႕ေ၀ဆာလာျပီး ေလာကကို အလွဆင္၊ အက်ိဳးျပဳၾကပါေတာ႕တယ္..

 

 

ပံုျပင္ေလးက ဒီမွာ ျပီးဆံုးပါျပီရွင္….

 

 ---------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

 

ပံုျပင္ေလးကိုဖတ္ျပီး ေတြးမိတာက ကၽြန္မတို႕ က်င္လည္ေနၾကတဲ႕ လက္ေတြ လူ႕ေလာကမွာလည္း တစ္ဦးနဲ႕တစ္ဦး ရန္ေစာင္ တိုက္ခိုက္ေနၾကမဲ႕အစား၊ တစ္ဦးရဲ႕အမွားကို တစ္ဦးက ကဲ႕ရဲ႕ျပစ္တင္ ေျပာဆို ေနၾကမဲ႕အစား၊ အားနည္းတဲ႕သူေတြကို နိမ္႕ခ်မဲ႕အစား၊ ကိုယ္တစ္ဦးတည္း ပတ္၀န္းက်င္နဲ႕ ကင္းကြာျပီး လူမႈအသိုင္းအ၀ိုင္း ရဲ႕အျပင္ဘက္မွာ အထီးက်န္အားနည္းစြာ ေနထိုင္သြားမဲ႕အစား “စပ်စ္ပင္”  တို႕ကို နမူနာယူကာ အင္အားၾကီးသူက အင္အားနည္းသူကို ေဖးမကူညီသင္႕ပါတယ္...  တစ္ဦးနဲ႕ တစ္ဦး ေစတနာ ထားၾကရင္း ေလာကရဲ႕ သဘာ၀ ေဘးဒဏ္တို႕ကို ၾကံ႕ၾကံ႕ခံကာ စုစုစည္းစည္း ညီညီညႊတ္ညႊတ္နဲ႕မ်ား ေနသြားျပီး ေလာကကို တတ္ႏိုင္သေလာက္ အလွဆင္ၾကမယ္ဆိုရင္ သာယာ လွပတဲ႕ ေလာက လူ႕ေဘာင္၊ ေနခ်င္စရာေကာင္းတဲ႕ ေပ်ာ္ရႊင္ဖြယ္ ကမၻာေျမၾကီး ျဖစ္လာမယ္ ထင္ပါတယ္ေနာ္..

 

The Little Grape Stem ( Author Unknown) ကို ႏွစ္ျခိဳက္မိေသာေၾကာင္႕ ဘာသာျပန္ ေ၀မွ်ပါသည္။

 

ေခ်ာ(အစိမ္းေရာင္လြင္ျပင္)